ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៤

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ទាយក​ ​កាល​ឲ្យ​ភោជនាហារ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ឲ្យ​ស្ថាន​ ​៥​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ដល់​បដិ​គ្គា​ហកៈ​ទាំងឡាយ​។​ ​
​ធី​រ​ជន​ ​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ ​ជា​អ្នកឲ្យ​អាយុ​ ​ឲ្យកម្លាំង​ ​ឲ្យ​ពណ៌​សម្បុរ​ ​ឲ្យ​បដិភាណ​ ​ឲ្យ​សុខ​ ​(​ដល់​គេ​)​ ​ហើយ​ ​ធី​រ​ជន​នោះ​ ​រមែង​បាន​សុខ​។​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​ឲ្យ​អាយុ​ ​ពណ៌​សម្បុរ​ ​សេចក្តី​សុខ​ ​ទាំង​បដិភាណ​ ​ទៅ​កើត​ក្នុង​ទីណា​ ​ៗ​ ​រមែង​មាន​អាយុវែង​ ​មាន​ ​យស​បរិវារ​។​

 [​៣៨​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អានិសង្ស​ ​ក្នុង​កុលបុត្ត​អ្នកមាន​សទ្ធា​នេះ​ ​មាន​ ​៥​ ​យ៉ាង​។​ ​អានិសង្ស​ ​៥​ ​យ៉ាង​ ​ដូចម្តេច​ខ្លះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួកសប្បុរស​ ​ដែល​មានចិត្ត​ស្ងប់​ក្នុង​លោក​ ​សប្បុរស​ទាំងនោះ​ ​កាល​អនុគ្រោះ​ ​រមែង​អនុគ្រោះ​តែ​បុគ្គល​ ​ដែល​មាន​សទ្ធា​ជាដំបូង​ ​មិន​អនុគ្រោះ​បុគ្គល​មិន​មាន​សទ្ធា​ដូច្នោះ​ទេ​ ​១​ ​កាល​ចូល​ទៅ​ជិត​ ​រមែង​ចូល​ទៅ​ជិត​តែ​បុគ្គល​មាន​សទ្ធា​ជាដំបូង​ ​មិន​ចូល​ទៅ​ជិត​បុគ្គល​មិន​មាន​សទ្ធា​ដូច្នោះ​ទេ​ ​១​ ​កាល​ទទួល​ ​រមែង​ទទួល​តែ​បុគ្គល​មាន​សទ្ធា​ជាដំបូង​ ​មិន​ទទួល​បុគ្គល​មិន​មាន​សទ្ធា​ដូច្នោះ​ទេ​ ​១​ ​កាល​សំដែងធម៌​ ​ក៏​សំដែង​ចំពោះតែ​បុគ្គល​មាន​សទ្ធា​ជាដំបូង​ ​មិន​សំដែងធម៌​ចំពោះ​បុគ្គល​មិន​មាន​សទ្ធា​ដូច្នោះ​ទេ​ ​១​ ​កុលបុត្រ​មាន​សទ្ធា​ ​លុះ​បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់​ទៅ​ ​រមែង​ទៅ​កើត​ក្នុង​សុគតិ​សួគ៌​ ​ទេវលោក​ ​១​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៨៣ | បន្ទាប់
ID: 636853799753219466
ទៅកាន់ទំព័រ៖