ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៥

​ការ​ពោល​អំពី​សទ្ធា​ ​របស់​បុគ្គល​មិន​មាន​សទ្ធា​ ​ទើប​ជា​កថា​អាក្រក់​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​បុគ្គល​ទ្រុស្តសីល​ ​ពោល​អំពី​សីល​ ​ជា​កថា​អាក្រក់​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ទ្រុស្តសីល​ ​កាលបើ​ពោល​អំពី​សីល​ ​រមែង​រអាក់រអួល​ ​កម្រើក​ញាប់ញ័រ​ ​ឃ្នាន់ខ្នាញ់​ ​ធ្វើ​សេចក្តី​ក្រោធ​ខឹង​ ​និង​សេចក្តី​មិន​ត្រេកអរ​ ​ឲ្យ​ប្រាកដ​។​ ​រឿង​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះថា​ ​បុគ្គល​ទ្រុស្តសីល​នោះ​ ​មិនឃើញ​ច្បាស់​ ​នូវ​សីលសម្បទា​នោះ​ក្នុង​ខ្លួន​ ​ព្រមទាំង​មិនបាន​នូវ​បីតិ​ ​និង​បាមោជ្ជៈ​ ​ព្រោះ​សីល​នោះ​ជាហេតុ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ការ​ពោល​អំពី​សីល​ ​របស់​បុគ្គល​ទ្រុស្តសីល​ ​ទើប​ជា​កថា​អាក្រក់​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​ការ​ពោល​អំពី​ការចេះដឹង​ច្រើន​របស់​បុគ្គល​ចេះដឹង​តិច​ ​ជា​កថា​អាក្រក់​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​អ្នកចេះដឹង​តិច​ ​កាល​ពោល​អំពី​ការចេះដឹង​ច្រើន​ ​រមែង​រអាក់រអួល​ ​កម្រើក​ញាប់ញ័រ​ ​ឃ្នាន់ខ្នាញ់​ ​ធ្វើ​សេចក្តី​ក្រោធ​ខឹង​ ​និង​សេចក្តី​មិន​ត្រេកអរ​ ​ឲ្យ​ប្រាកដ​។​ ​រឿង​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះថា​ ​បុគ្គល​អ្នកចេះដឹង​តិច​នោះ​ ​មិនឃើញ​ច្បាស់​ ​នូវ​សុត​សម្បទា​នោះ​ក្នុង​ខ្លួន​ ​ព្រមទាំង​មិនបាន​នូវ​បីតិ​ ​និង​បាមោជ្ជៈ​ ​ព្រោះ​ការចេះដឹង​តិច​នោះ​ជាហេតុ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ការ​ពោល​អំពី​ការចេះដឹង​ច្រើន​ ​របស់​បុគ្គល​ចេះដឹង​តិច​ ​ទើប​ជា​កថា​អាក្រក់​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១០៥ | បន្ទាប់
ID: 636853880612844372
ទៅកាន់ទំព័រ៖