ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៥

 ​[​៩២​]​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ទោណ​ព្រាហ្មណ៍​ ​បាន​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ធ្វើ​សេចក្តី​រីករាយ​ ​ជាមួយនឹង​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​បញ្ចប់​ពាក្យ​ដែល​គួរ​រីករាយ​ ​និង​ពាក្យ​ដែល​គួរ​រលឹក​ហើយ​ ​ក៏​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​លុះ​ទោណ​ព្រាហ្មណ៍​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​បានឮ​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​មិន​សំពះ​ ​មិន​ក្រោក​ទទួល​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ចាស់​គ្រាំគ្រា​ ​ជា​ព្រិទ្ធា​ចារ្យ​មាន​អាយុ​ច្រើន​ ​រស់នៅ​បាន​យូរឆ្នាំមកហើយ​ ​មាន​អាយុ​ជ្រុល​ចូល​មក​ក្នុង​បច្ឆិមវ័យ​ហើយ​ ​មិន​អញ្ជើញ​ដោយ​អាសនៈ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​បានឮ​មក​នោះ​ ​ជា​ប្រាកដ​ថា​ ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​មិន​សំពះ​ ​មិន​ក្រោក​ទទួល​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ចាស់​គ្រាំ​គា្រ​ ​ជា​ព្រិទ្ធា​ចារ្យ​ ​មាន​អាយុ​ច្រើន​ ​រស់នៅ​បាន​យូរឆ្នាំមកហើយ​ ​មាន​អាយុ​ជ្រុល​ចូល​មក​ក្នុង​បច្ឆិមវ័យ​ហើយ​ ​មិន​អញ្ជើញ​ដោយ​អាសនៈ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​កិច្ច​មានការ​មិន​សំពះ​ ​ជាដើម​នោះ​ ​ជា​ទំនង​ពុំ​សមគួរ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ទោ​ណៈ​ ​អ្នក​មិន​ប្តេជ្ញា​ថា​ជា​ព្រាហ្មណ៍​ទេ​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​បុគ្គល​កាល​នឹង​ពោល​នូវ​រឿង​នោះ​ឲ្យ​ត្រូវ​ ​គួរ​ពោល​ថា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៩១ | បន្ទាប់
ID: 636853898248153054
ទៅកាន់ទំព័រ៖