ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៥

​ជា​អ្នកមាន​ប្រាជ្ញា​ ​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា​ ​ដែល​អាច​កំណត់​ដឹង​ ​នូវ​សេចក្តី​កើត​ ​និង​ការ​រលត់​បាន​ ​ជា​ប្រាជ្ញា​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ ​អាច​ទំ​លុះ​ទំ​លាយ​ ​(​នូវ​គំនរ​នៃ​លោភៈ​ជាដើម​)​ ​ជា​ប្រាជ្ញា​ធ្វើ​កង​ទុក្ខ​ ​ឲ្យ​ដល់​នូវ​ការ​អស់​ទៅ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ ​១​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​រមែង​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អញ​ហ្នឹងឯង​ ​ជា​អ្នកមាន​សទ្ធា​ ​ជឿ​ព្រះ​ពោធិញ្ញាណ​ ​របស់​ព្រះ​តថាគត​ថា​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​អង្គ​នោះ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ត្រាស់​ដឹង​ ​នូវ​ចតុរារិយសច្ច​ ​ព្រះអង្គ​លែង​វិល​មកកាន់​ត្រៃភព​ទៀត​ ​ព្រោះ​អ្វី​ ​អញ​មិន​ប្រាថ្នា​នូវ​ការ​អស់​ទៅ​ ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​អញ​ហ្នឹងឯង​ ​ជា​អ្នកមាន​អាពាធ​តិច​ ​មានទុក្ខ​តិច​ ​ប្រកបដោយ​តេជោធាតុ​ចាស់​ល្មម​ ​មិន​ត្រជាក់​ពេក​ ​មិន​ក្តៅ​ពេក​ ​យ៉ាង​កណ្តាល​ ​គួរ​ដល់​សេចក្តី​ព្យាយាម​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​អញ​មិន​ប្រាថ្នា​នូវ​ការ​អស់​ទៅ​ ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​អញ​ហ្នឹងឯង​ ​ជា​អ្នក​មិន​លេង​បោក​ប្រាស​ ​មិន​មាន​មាយា​ ​ជា​អ្នកធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​នូវ​ខ្លួន​ ​គួរ​តាម​សេចក្តី​ពិត​ក្នុង​សំណាក់​សាស្តា​ ​ឬ​ក្នុង​សំណាក់​ ​នៃ​សព្រហ្មចារី​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ជា​អ្នកចេះដឹង​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​អញ​មិន​ប្រាថ្នា​នូវ​ការ​អស់​ទៅ​ ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​អញ​ហ្នឹងឯង​ ​ជា​បុគ្គល​ប្រារព្ធ​ព្យាយាម​ ​ដើម្បី​លះបង់​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​។​បេ​។​ ​មិន​ដាក់ធុរៈ​ចោល​ ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៥២ | បន្ទាប់
ID: 636853869705270495
ទៅកាន់ទំព័រ៖