ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ដូចជា​ភ្លៀង​ ​មាន​ដំណក់​ទឹ​ក​ធំៗ​ ​បង្អុរ​ចុះ​ ​ទឹក​រមែង​ហូរ​ទៅកាន់​ទី​ទំនាប​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ឥឡូវនេះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​នឹង​ស្តេច​ទៅ​ក្នុង​ទីណា​ ​ៗ​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​គហបតី​ ​អ្នក​និគម​ ​ជនបទ​ ​នឹង​បាក់បប​ទៅតាម​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ ​ៗ​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រោះថា​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​មាន​សីល​ ​និង​បញ្ញា​។​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​តថាគត​សុំ​កុំ​ចួប​នឹង​យស​បរិវារ​ ​ឯ​យស​ក៏​កុំ​ចួប​ប្រសប់​នឹង​តថាគត​ ​(​យ៉ាងនេះ​)​ ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​តថាគត​ជា​អ្នក​បាន​សម​តាមប្រាថ្នា​ ​បាន​ងាយ​ ​បាន​ស្រួល​ ​នូវ​នេ​ក្ខម្ម​សុខ​ ​ប​វិវេក​សុខ​ ​ឧប​សម​សុខ​ ​សម្ពោធ​សុខ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​មិនបាន​សម​តាមប្រាថ្នា​ ​មិនបាន​ងាយ​ ​មិនបាន​ស្រួល​ ​នូវ​នេ​ក្ខម្ម​សុខ​ ​ប​វិវេក​សុខ​ ​ឧប​សម​សុខ​ ​សម្ពោធ​សុខ​នេះ​ទេ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​គប្បី​ត្រេកអរ​នឹង​សុខ​កខ្វក់​ ​សុខ​ងុយ​ងោក​ ​សុខ​ប្រកបដោយ​លាភសក្ការៈ​ ​និង​សេចក្តី​សរសើរ​នោះ​។​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​តថាគត​ឃើញ​ភិក្ខុ​ ​នៅក្នុង​សេនាសនៈ​ ​នា​ចន្លោះ​ស្រុក​ ​កំពុង​អង្គុយ​ចំរើន​សមាធិ​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​តថាគត​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ឥឡូវនេះ​ ​ជន​ជា​ម្ចាស់​អារាម​ ​នឹង​បៀតបៀន​នូវ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ឬក៏​សាមណេរ​ ​មុខ​ជា​ញ៉ាំង​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ឲ្យ​ឃ្លាតចាក​សមាធិ​ដែរ​ឬទេ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១២៧ | បន្ទាប់
ID: 636854014234227078
ទៅកាន់ទំព័រ៖