ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

​តបៈ​ ​គឺ​ការ​សមាទាន​នូវ​វត្ត​ ​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​គឺ​សីល​ប្រកបដោយ​អរិយមគ្គ​នោះ​ ​ជា​ជើង​ខាងក្រោយ​ ​របស់​ពុទ្ធ​នាគ​ ​មហានាគ​ ​(​នោះ​)​ ​មាន​សទ្ធា​ជា​ប្រមោយ​ ​មាន​ឧបេក្ខា​ ​ជា​ភ្លុក​ស​ ​មានសតិ​ជា​ក​ ​មាន​បញ្ញា​ជា​ក្បាល​ ​ការ​គិត​នូវ​ធម៌​ ​ទុកជា​ចុង​ ​(​ប្រមោយ​)​ ​មានធម៌​ ​គឺ​ចតុត្ថជ្ឈាន​សមាធិ​ ​ជា​ពោះ​សម្រាប់​ចំអែត​អាហារ​ ​មាន​សេចក្តី​ស្ងប់ស្ងាត់​ ​ជា​កន្ទុយ​របស់​ពុទ្ធ​នាគ​នោះ​ ​ពុទ្ធ​នាគ​នោះ​ ​មាន​ឈាន​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រេកអរ​ ​ក្នុង​ការដកដង្ហើម​ចេញ​ ​មានចិត្ត​ដំ​កល់​ខ្ជាប់​ ​ក្នុង​សន្តាន​ ​កាល​ពុទ្ធ​នាគ​ដើរ​ ​ក៏​មានចិត្ត​ដំ​កល់​ខ្ជាប់​ ​កាល​ពុទ្ធ​នាគ​ឈរ​ ​ក៏​មានចិត្ត​ដំ​កល់​ខ្ជាប់​ ​កាល​ពុទ្ធ​នាគ​សិង​ ​ក៏​មានចិត្ត​ដំ​កល់​ខ្ជាប់​ ​សូម្បី​អង្គុយ​ ​ក៏​មានចិត្ត​ដំ​កល់​ខ្ជាប់​ ​ពុទ្ធ​នាគ​បាន​សង្រួម​ ​ក្នុង​ទ្វារ​ទាំងអស់​ ​នេះ​ជា​សម្បទា​នៃ​ពុទ្ធ​នាគ​។​ ​ពុទ្ធ​នាគ​នោះ​ ​រមែង​បរិភោគភោជន​ ​ដែល​មិន​មានទោស​ ​មិន​បរិភោគភោជន​ ​ដែល​មានទោស​ ​បាន​គ្រឿង​បរិភោគ​ ​និង​គ្រឿង​ស្លៀកដណ្តប់​ ​តែង​វៀរបង់​នូវ​ការ​សន្សំទុក​ដាក់​ ​