ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

​ផ្តាច់​បង់​នូវ​ចំណង​ ​គឺ​សំយោជនៈ​តូច​ ​និង​ធំ​ទាំងអស់​ ​បើ​ទៅត្រង់​ទី​ណាៗ​ ​មិន​អាឡោះអាល័យ​នូវ​ទី​នោះ​ៗ​។​ ​ឈូកស​ ​ដែល​ដុះឡើង​ ​ចំរើន​ឡើង​ក្នុងទឹក​ ​មាន​ក្លិនល្អ​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​នៃ​ចិត្ត​ ​មិន​ជាប់​ដោយ​ទឹក​ ​ដូចម្តេច​មិញ​ ​ព្រះពុទ្ធ​ទ្រង់​កើតឡើង​ក្នុង​លោក​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្នុង​លោក​ ​ក៏​មិន​ជាប់​ដោយ​លោក​ឡើយ​ ​ដូចជា​ផ្កាឈូក​ ​មិន​ជាប់​ដោយ​ទឹក​ ​ដូច្នោះ​ដែរ​។​ ​គំនរ​ភ្លើង​ធំ​ឆេះ​ឡើង​ ​រមែង​រលត់​ទៅ​ដោយ​មិន​មាន​អាហារ​ភ្លើង​ ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ​ ​ស្ងប់​រម្ងាប់​ទៅ​ ​ហៅថា​ ​រលត់​ដូច្នេះ​ ​នេះ​ជា​សេចក្តី​ឧបមា​ ​ជា​គ្រឿង​ពន្យល់​ ​នូវ​សេចក្តី​នោះ​ ​ដែល​វិញ្ញុជន​ទាំងឡាយ​ ​បាន​សំដែង​ហើយ​។​ ​ពួក​មហានាគ​ ​រមែង​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​វត្ថុ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ដែល​ពុទ្ធ​នាគ​ ​បាន​សំដែង​ហើយ​ ​ពុទ្ធ​នាគ​ ​ដែល​ប្រាសចាក​រាគៈ​ ​ប្រាសចាក​ទោសៈ​ ​ប្រាសចាក​មោហៈ​ ​មិន​មាន​អាសវៈ​ ​លះបង់​នូវ​សរីរៈ​ ​ជា​បុគ្គល​មិន​មាន​អាសវៈ​ ​នឹង​បរិនិព្វាន​។​