ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

​ជា​អ្នក​ស្លូត​ ​មាន​សំវាស​ជា​សុខ​ ​ពួក​សព្រហ្មចារី​ ​រមែង​ត្រេកអរ​ដោយ​ការ​នៅជា​មួយ​នឹង​បុគ្គល​នោះ​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​បាន​ធ្វើ​ដោយ​ការ​ស្តាប់​ផង​ ​បាន​ធ្វើ​ដោយ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ផង​ ​បាន​ចាក់ធ្លុះ​ដោយ​ទិដ្ឋិ​ផង​ ​បាន​នូវ​វិមុត្តិ​ ​គឺ​បីតិ​ ​និង​បាមោជ្ជៈ​ ​ដែល​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​ស្តាប់ធម៌​សព្វកាល​ផង​។​ ​លុះ​បុគ្គល​នោះ​ ​បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់​ទៅ​ ​រមែង​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​គុណវិសេស​ ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ ​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​គុណវិសេស​ ​មិនដល់​នូវ​សេចក្តី​សាបសូន្យ​។​ ​មា្នល​អានន្ទ​ ​បុគ្គល​អ្នក​កាន់​យក​ប្រមាណ​ក្នុង​ធម៌​នោះ​ ​រមែង​ដឹង​ប្រមាណ​ថា​ ​នោះ​ជា​ធម៌​របស់​អ្នកនេះ​ ​នោះ​ជា​ធម៌​របស់​អ្នកឯទៀត​ ​ហេតុ​ដូចម្តេច​ ​បាន​ជា​អ្នក​ទាំងនោះ​ ​មានធម៌​មួយ​ថោកទាប​ ​មានធម៌​មួយ​ឧត្តម​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ព្រោះថា​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​ ​ដើម្បី​សេចក្តី​វិនាស​ ​ដើម្បី​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​អស់កាលជាយូរអង្វែង​ ​ដល់​បុគ្គល​ទាំងនោះ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ក្នុង​រឿង​នោះ​ ​បុគ្គល​ណា​ជា​អ្នក​ស្លូត​ ​មាន​សំវាស​ជា​សុខ​ ​ពួក​សព្រហ្មចារី​ ​រមែង​ត្រេកអរ​ដោយ​ការ​នៅ​ ​ជាមួយនឹង​បុគ្គល​នោះ​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​បាន​ធ្វើ​ដោយ​ការ​ស្តាប់​ផង​ ​បាន​ធ្វើ​ដោយ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ផង​ ​បាន​ចាក់ធ្លុះ​ ​ដោយ​ទិដ្ឋិ​ផង​ ​បាន​នូវ​វិមុត្តិ​ ​គឺ​ ​បីតិ​ ​និង​បាមោជ្ជៈ​ ​ដែល​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​ស្តាប់ធម៌​សព្វកាល​ផង​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៤១ | បន្ទាប់
ID: 636854357325890799
ទៅកាន់ទំព័រ៖