ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

 [​៥២​]​ ​គ្រានោះ​ ​ជា​ណុស្សោ​ណិ​ព្រាហ្មណ៍​ ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​រីករាយ​ជាមួយនឹង​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​បញ្ចប់​ពាក្យ​ ​ដែល​គួរ​រីករាយ​ ​និង​ពាក្យ​ដែល​គួរ​រលឹក​ហើយ​ ​ក៏​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​លុះ​ជា​ណុស្សោ​ណិ​ព្រាហ្មណ៍​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ពួក​ក្សត្រ​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​ពិចារណា​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​តាំង​មាំ​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​ប្រកាន់​ ​មាន​អ្វី​ជាទីបំផុត​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ពួក​ក្សត្រ​ ​មាន​ភោគៈ​ ​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​មាន​បញ្ញា​ ​ជាទី​ពិចារណា​ ​មាន​ពួក​ពល​ ​ជាទី​តាំង​មាំ​ ​មាន​ប្រថពី​ ​ជាទី​ប្រកាន់​ ​មាន​ឥស្សរិយៈ​ ​ជាទីបំផុត​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​ពិចារណា​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​តាំង​មាំ​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​ប្រកាន់​ ​មាន​អ្វី​ជាទីបំផុត​។​ ​មា្ន​លព្រា​ហ្ម​ណ៍​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​មាន​ភោគៈ​ ​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​មាន​បញ្ញា​ ​ជាទី​ពិចារណា​ ​មាន​មន្ត​ ​ជាទី​តាំង​មាំ​ ​មានការ​បូជា​ ​ជាទី​ប្រកាន់​ ​មាន​ព្រហ្មលោក​ ​ជាទីបំផុត​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​ពួក​គហបតី​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​ពិចារណា​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​តាំង​មាំ​ ​មាន​អ្វី​ជាទី​ប្រកាន់​ ​មាន​អ្វី​ជាទីបំផុត​។​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ពួក​គហបតី​ ​មាន​ភោគៈ​ ​ជាទី​ប្រាថ្នា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៨ | បន្ទាប់
ID: 636854364143280731
ទៅកាន់ទំព័រ៖