ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

​ម្នាល​ព្រា​ហ្ម​ណ៍​ធម្មិកៈ​ ​លំដាប់នោះ​ ​សក្ក​ទេ​វាន​មិន្ទៈ​ ​ចូល​ទៅ​រក​ទេវតា​ ​ដែល​នៅ​លើ​ដើម​សុ​ប្ប​តិ​ដ្ឋ​និគ្រោធ​រាជ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​បាន​និយាយ​នឹង​ទេវតា​ ​ដែល​នៅ​លើ​ដើម​សុ​ប្ប​តិ​ដ្ឋ​និគ្រោធ​រាជ​ ​ថា​ ​នែ​ទេវតា​ ​អ្នក​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ ​តូចចិត្ត​ ​មានមុខ​ជោក​ដោយ​ទឹកភ្នែក​ ​ទួញ​យំ​ឈរ​នៅក្នុង​ទីសម​គួរ​ ​ដោយហេតុ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​។​ ​ម្នាល​អ្នក​និទ៌ុក្ខ​ ​ដ្បិត​ខ្យល់​ ​និង​ភ្លៀង​ខ្លាំង​ ​បក់បោក​ពិភព​របស់ខ្ញុំ​ឲ្យ​វឹល​ត្រឡប់​ ​ធ្វើឲ្យ​មាន​ឫស​ឡើងលើ​។​ ​ម្នាល​ទេវតា​ ​អ្នក​ឋិតនៅ​ក្នុង​រុក្ខ​ធម៌​ហើយ​ ​ខ្យល់​ ​និង​ភ្លៀង​ដ៏​ខ្លាំង​ ​បក់បោក​ពិភព​ឲ្យ​វឹល​ត្រឡប់​ ​ធ្វើឲ្យ​មាន​ឫស​ឡើងលើ​ដែរ​ឬ​។​ ​ម្នាល​អ្នក​និទ៌ុក្ខ​ ​ចុះ​ដើមឈើ​ឋិតនៅ​ក្នុង​រុក្ខ​ធម៌​ ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ទេវតា​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ពួក​ជន​អ្នក​ត្រូវការ​ដោយ​ឫស​ឈើ​ ​តែង​នាំ​យក​ឫស​ទៅ​ ​អ្នក​ត្រូវការ​ដោយ​សម្បក​ ​តែង​នាំ​យក​សម្បក​ទៅ​ ​អ្នក​ត្រូវការ​ដោយ​ស្លឹក​ ​តែង​នាំ​យក​ស្លឹក​ទៅ​ ​អ្នក​ត្រូវការ​ដោយ​ផ្កា​ ​តែង​នាំ​យក​ផ្កា​ទៅ​ ​អ្នក​ត្រូវការ​ដោយ​ផ្លែ​ ​តែង​នាំ​យក​ផ្លែ​ទៅ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ទេវតា​ ​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​តូចចិត្ត​ផង​ ​នូវ​សេចក្តី​មិន​ត្រេកអរ​ផង​ទេ​ ​ម្នាល​ទេវតា​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ហៅថា​ ​ដើមឈើ​ឋិតនៅ​ក្នុង​រុក្ខ​ធម៌​។​ ​ម្នាល​អ្នក​និទ៌ុក្ខ​ ​ខ្ញុំ​មិនបាន​ឋិតនៅ​ក្នុង​រុក្ខ​ធម៌​ហើយ​ ​បាន​ជា​ខ្យល់​ ​និង​ភ្លៀង​ដ៏​ខ្លាំង​បក់បោក​ពិភព​ឲ្យ​វឹល​ត្រឡប់​ ​ធ្វើឲ្យ​មាន​ឫស​ឡើងលើ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៨២ | បន្ទាប់
ID: 636854384031208256
ទៅកាន់ទំព័រ៖