ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

អាសនៈ​នេះ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ឯទៀត​ ​ក្រាល​បម្រុងទុក​ ​មាន​ហើយ​ ​តថាគត​ ​នឹង​អង្គុយ​លើ​អាសនៈ​នោះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ក៏​ទ្រង់​គង់​លើ​អាសនៈ​ ​ដែល​ភិក្ខុ​ក្រាល​ថ្វាយ​ ​លុះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​គង់​ហើយ​ ​បាន​ត្រាស់​សួរ​ព្រះ​ផ​គ្គុ​ណៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​ផ​គ្គុ​ណៈ​ ​អ្នក​ល្មម​អត់ធន់​បានទេ​ឬ​ ​អ្នក​ល្មម​ញ៉ាំង​អត្តភាព​ ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​បានទេ​ឬ​ ​ទុក្ខវេទនា​ ​(​របស់​អ្នក​)​ ​ធូរ​ថយ​ ​មិន​ចំរើន​ឡើង​ ​សេចក្តី​ធូរ​ថយ​ ​រមែង​ប្រាកដ​ ​ការ​ចំរើន​ឡើង​ ​មិន​ប្រាកដ​ទេ​ឬ​។​ ​ព្រះ​ផ​គ្គុ​ណៈ​ ​ក្រាបទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​មិន​ល្មម​អត់ធន់​បានទេ​ ​មិន​ល្មម​ញ៉ាំង​អត្តភាព​ ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​បានទេ​ ​ទុក្ខវេទនា​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ធ្ងន់​ណាស់​ ​ចេះតែ​ចំរើន​ឡើង​ ​មិន​ធូរ​ថយ​សោះ​ ​សេចក្តី​ចំរើន​ឡើង​ ​ចេះតែ​ប្រាកដ​ ​សេចក្តី​ធូរ​ថយ​ ​មិន​ប្រាកដ​ទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​បុរស​មាន​កំឡាំង​ ​យក​ដែក​ស្រួច​ដ៏​មុត​ ​មក​ចាក់​ទំ​លុះ​ក្បាល​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្យល់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ ​តែង​ចាក់ដោត​ក្នុង​ក្បាល​ ​(​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​)​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​មិន​ល្មម​អត់ធន់​បានទេ​ ​មិន​ល្មម​ញ៉ាំង​អត្តភាព​ ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​បានទេ​ ​ទុក្ខវេទនា​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ធ្ងន់​ណាស់​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២០១ | បន្ទាប់
ID: 636854389030294187
ទៅកាន់ទំព័រ៖