ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​មិន​ល្មម​អត់ធន់​បានទេ​ ​មិន​ល្មម​ញ៉ាំង​អត្តភាព​ ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្តទៅ​បានទេ​ ​ទុក្ខវេទនា​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ធ្ងន់​ណាស់​ ​ចេះតែ​ចំរើន​ឡើង​ ​មិន​ធូរ​ថយ​សោះ​ ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​ចេះតែ​ប្រាកដ​ ​សេចក្តី​ធូរ​ថយ​ ​មិន​ប្រាកដ​ទេ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ធ្វើ​ព្រះ​ផ​គ្គុ​ណៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ឲ្យ​យល់ឃើញ​ច្បាស់​ ​ឲ្យ​ជឿ​កាន់​តាម​ ​ឲ្យ​ក្លៀវក្លា​ ​ឲ្យ​រីករាយ​ ​ដោយ​ធម្មី​កថា​ ​ហើយ​ទ្រង់​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ​ ​ស្តេច​ចៀសចេញ​ទៅ​។​ ​គ្រា​កាល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ស្តេច​ចេញទៅ​ ​មិនយូរ​ប៉ុន្មាន​ ​ព្រះ​ផ​គ្គុ​ណៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ក៏​ទទួលមរណភាព​ ​ក៏​ក្នុង​សម័យ​ជា​កាល​ជិត​មរណៈ​នោះ​ ​ឥន្រ្ទិយ​ទាំងឡាយ​របស់​លោក​ ​ក៏​ជ្រះថ្លា​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​រួច​គង់​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​គង់​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​បាន​ក្រាបទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាល​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ស្តេច​ចេញ​មក​ ​មិនយូរ​ប៉ុន្មាន​ ​ព្រះ​ផ​គ្គុ​ណៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ក៏​ទទួលមរណភាព​ ​ប៉ុន្តែ​សម័យ​ជា​កាល​ជិត​មរណៈ​នោះ​ ​ឥន្រ្ទិយ​ទាំងឡាយ​របស់​លោក​ ​ក៏​ជ្រះថ្លា​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២០៣ | បន្ទាប់
ID: 636854389403685544
ទៅកាន់ទំព័រ៖