ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

​ជា​បុគ្គល​អត់ធន់​ ​ចំពោះ​សម្ផស្ស​ ​របោម​ ​មូស​ ​ខ្យល់​ ​កំ​ដៅ​ថ្ងៃ​ ​និង​ពស់​តូច​ ​ពស់​ធំ​ទាំងឡាយ​ ​និង​ពាក្យទ្រគោះ​ ​អាក្រក់​ដែល​អាស្រ័យ​ ​នូវ​សរីរៈ​ជា​ទុក្ខ​ក្លាខ្លាំង​ ​ខ្លោចផ្សា​ ​មិនជា​ទី​ត្រេកអរ​ ​មិនជា​ទីគាប់ចិត្ត​ ​ជា​វេទនា​អាច​នាំ​យកជីវិត​ទៅ​បាន​ ​ដែល​កើតឡើង​ហើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មិន​អត់ធន់​ ​(​ចំពោះ​ហេតុ​ណាមួយ​ទេ​)​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ជា​គ្រឿង​ចង្អៀតចង្អល់​ ​ក្តៅក្រហាយ​ ​គប្បី​កើតឡើង​បាន​ ​បើ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​បាន​អត់ធន់​ ​(​នូវ​ហេតុ​ណាមួយ​)​ ​អាសវៈ​ដែល​ជា​គ្រឿង​ចង្អៀតចង្អល់​ ​ក្តៅក្រហាយ​ទាំងនោះ​ ​រមែង​មិន​មាន​ ​ដោយ​ឧបាយ​យ៉ាងនេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ហៅថា​ ​អាសវៈ​ ​ដែល​ត្រូវ​លះបង់​ ​ដោយ​ការអត់ធន់​ ​ភិក្ខុ​ក៏បាន​លះបង់​ ​ដោយ​ការអត់ធន់​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ដូចម្តេច​ ​ដែល​ត្រូវ​លះបង់​ ​ដោយ​ការ​វៀរ​ ​ភិក្ខុ​បាន​លះបង់​ ​ដោយ​ការ​វៀរ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ពិចារណា​ដោយ​ឧបាយ​ ​ហើយ​ចៀសវាង​ដំរី​កាច​ ​ចៀសវាង​សេះ​កាច​ ​ចៀសវាង​គោ​កាច​ ​ចៀសវាង​ឆ្កែកាច​ ​ពស់​ ​ដង្គត់ឈើ​ ​ចម្រូង​បន្លា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២២០ | បន្ទាប់
ID: 636854392977089931
ទៅកាន់ទំព័រ៖