ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

​ជា​បដិបទា​ ​មានដំណើរ​ទៅកាន់​សេចក្តី​រលត់​កម្ម​ ​គឺ​ ​សម្មាទិដ្ឋិ​ ​១​។​បេ​។​ ​សម្មាសមាធិ​ ​១​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​អរិយ​សាវក​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​កម្ម​យ៉ាងនេះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ហេតុ​នាំឲ្យកើត​កម្ម​ទាំងឡាយ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​សេចក្តី​ប្លែក​គ្នា​ ​នៃ​កម្ម​ទាំងឡាយ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​វិបាក​ ​របស់​កម្ម​ទាំងឡាយ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​សេចក្តី​រលត់​កម្ម​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​បដិបទា​ ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​សេចក្តី​រលត់​កម្ម​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​អរិយ​សាវក​នោះ​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​ជា​គ្រឿង​ទំ​លុះ​ទំ​លាយ​នេះ​ ​ថា​ជា​សេចក្តី​រលត់​កម្ម​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កម្ម​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​។​បេ​។​ ​បដិបទា​ ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​សេចក្តី​រលត់​កម្ម​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ដូច្នេះ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យហេតុ​នេះឯង​។​ ​
 ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​ ​ហេតុ​នាំឲ្យកើត​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​ ​សេចក្តី​ប្លែក​គ្នា​នៃ​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​ ​វិបាក​របស់​ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​ ​សេចក្តី​រលត់ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​ ​បដិបទា​ ​ជា​ដំណើរ​ទៅកាន់​សេចក្តី​រលត់ទុក្ខ​ ​បុគ្គល​គប្បី​ដឹង​ ​ពាក្យ​ដែល​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អ្វី​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៧៣ | បន្ទាប់
ID: 636854408395771829
ទៅកាន់ទំព័រ៖