ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

តែបើ​ទុកជា​ដូច្នោះ​ ​សរ​ ​គឺ​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​និង​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់​ ​ក៏​គង់តែ​គ្រប​សង្កត់ចិត្ត​របស់​គេ​បាន​ ​ដូច្នេះ​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​ ​មិនដែល​មាន​ឡើយ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​តាមដែល​ពិត​នោះ​ ​ការ​ដក​ឡើង​នូវ​អស្មិមានះ​បាន​ហ្នឹងឯង​ ​ជា​ធម៌​សម្រាប់​រលាស់​ចេញ​នូវ​សរ​ ​គឺ​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​និង​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​និស្សារ​ណី​យធា​តុ​ ​មាន៦យ៉ាងនេះ​ឯង​។​
 [​១៤​]​ ​ព្រះ​សារីបុត្រ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ហៅ​ពួក​ភិក្ខុ​ក្នុង​ទីនោះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ទទួល​ស្តាប់​ថេរ​វាចា​ព្រះ​សារីបុត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ថា​ ​ករុណា​ ​អាវុសោ​។​ ​ព្រះ​សារីបុត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​ពោល​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​គេ​កាល​សម្រេច​នូវ​ការ​នៅ​យ៉ាងណា​ ​ៗ​ ​មរណៈ​មិនល្អ​(​១​)​ ​កាលកិរិយា​ក៏​មិនល្អ​(​២​)​ ​ភិក្ខុ​រមែង​សម្រេចការ​នៅ​យ៉ា​ងនោះៗ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​គេ​កាល​សម្រេចការ​នៅ​យ៉ាងណា​ ​ៗ​ ​មរណៈ​មិនល្អ​ ​កាលកិរិយា​ក៏​មិនល្អ​ ​ភិក្ខុ​រមែង​សម្រេចការ​នៅ​យ៉ា​ងនោះៗ​ ​តើ​ដោយ​ប្រការ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​រីករាយ​ ​ក្នុង​ការងារ​(​៣​)​
​(​១​)​ ​បុគ្គល​ដែល​ស្លាប់​ទាំង​សេចក្តី​តក់ស្លុត​ភិតភ័យ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មរណៈ​មិនល្អ​។​ ​(​២​)​ ​បុគ្គល​ដែល​ស្លាប់​ហើយ​ ​ទៅ​កើត​ក្នុង​អបាយ​ ​ឈ្មោះថា​ ​កាលកិរិយា​មិនល្អ​។​ ​អដ្ឋកថា​។​ ​(​៣​)​ ​ការងារ​ ​មាន​ធ្វើ​វិហារ​ជាដើម​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៩ | បន្ទាប់
ID: 636853993388394765
ទៅកាន់ទំព័រ៖