ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៦

​ក៏​ស្រាប់តែ​បាត់​អំពី​ភ្នំ​គិជ្ឈកូដ​ ​មក​ប្រតិ​ស្ថាន​ ​ក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​ ​នៃ​ព្រះ​សោ​ណៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​នា​ព្រៃ​សីត​វន​ ​ដូច​បុរស​មាន​កំឡាំង​ ​លា​ចេញ​នូវ​ដៃ​ដែល​បត់​ចូល​ ​ឬបត់​ចូល​នូវ​ដៃ​ ​ដែល​លា​ចេញ​។​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​គង់​លើ​ពុទ្ធាសនៈ​ ​ដែលគេ​ក្រាល​ថ្វាយ​។​ ​ឯ​ព្រះ​សោ​ណៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ក៏​ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ហើយ​គង់នៅ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​ព្រះ​សោ​ណៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​គង់នៅ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ក៏​ត្រាស់​សួរ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​នែ​សោ​ណៈ​ ​ក្រែង​អ្នក​សម្ងំ​នៅក្នុង​ទីស្ងាត់​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ក្នុងចិត្ត​ ​កើតឡើង​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ណាមួយ​ ​ជា​សាវក​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ជា​អ្នកមាន​ព្យាយាម​តឹងតែង​ ​បណ្តា​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​អញ​ក៏​រាប់​ថា​ ​ជា​សាវក​ ​ដែល​មាន​ព្យាយាម​តឹងតែង​មួយ​ដែរ​ ​តែបើ​ទុកជា​ដូច្នោះ​ ​ចិត្ត​របស់​អញ​ ​ក៏​មិន​រួច​ស្រឡះ​ ​ចាក​កង​អាសវៈ​ ​ព្រោះ​មិន​ប្រកាន់​មាំ​បាន​ឡើយ​ ​ណ្ហើយ​ ​ភោគ​សម្បត្តិ​ ​ក្នុង​ត្រកូល​របស់​អញ​ ​ក៏​មាន​គ្រប់គ្រាន់​ ​អញ​ក៏អាច​ប្រើប្រាស់​ភោគ​សម្បត្តិ​ផង​ ​ធ្វើបុណ្យ​ទាំងឡាយ​បាន​ផង​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​គួរតែ​អញ​លា​នូវ​សិក្ខា​ ​វិលត្រឡប់​មកកាន់​ហីនភេទ​វិញ​ ​ហើយ​គប្បី​ប្រើប្រាស់​ ​នូវ​ភោគ​សម្បត្តិ​ផង​ ​ធ្វើ​នូវ​បុណ្យ​ទាំងឡាយ​ផង​ ​ដូច្នេះ​មែន​ឬ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៩០ | បន្ទាប់
ID: 636854386332429878
ទៅកាន់ទំព័រ៖