ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

ដែរ​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​បណ្តា​មេថុន​សំយោគ​ទាំង​ ​៧​ ​យ៉ាងនេះ​ ​តថាគត​មិនឃើញ​ច្បាស់​ ​នូវ​មេថុន​សំយោគ​ណាមួយ​ក្នុង​ខ្លួន​ ​ដែល​មិន​លះបង់​ក្នុង​កាលណា​ទេ​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​តថាគត​ក៏​ប្តេជ្ញា​ថា​ ​ជា​អ្នក​ត្រាស់​ដឹង​ ​នូវ​សម្មាសម្ពោធិ​ញ្ញាណ​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ក្នុង​លោក​ ​ព្រមទាំង​ទេវលោក​ ​មារ​លោក​ ​ព្រហ្មលោក​ ​ក្នុង​ពពួកសត្វ​ ​ព្រមទាំង​សមណ​ព្រាហ្មណ៍​ ​និង​មនុស្សជា​សម្មតិទេព​ ​និង​មនុស្ស​ដ៏​សេស​ ​ក្នុង​កាលនោះ​ដែរ​។​ ​លុះតែ​បញ្ញា​ដែល​ដឹង​ច្បាស់​ ​ឃើញច្បាស់​ ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ដល់​តថាគត​ដូច្នេះ​ថា​ ​ការ​រួច​ស្រឡះ​របស់​តថាគត​ ​មិន​កម្រើក​ ​ជាតិនេះ​ជាទីបំផុត​ ​ភព​ថ្មីទៀត​មិន​មាន​ឡើយ​។​ ​កាល​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ ​ទ្រង់​តា្រស់​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ជា​ណុស្សោ​ណិ​ព្រាហ្មណ៍​ ​បាន​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ភ្លឺច្បាស់​ណាស់​។​បេ​។​ ​សូម​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ចាំ​នូវ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ថា​ជា​ឧបាសក​អ្នក​ដល់​នូវ​សរណគមន៍​ ​ស្មើដោយ​ជីវិត​ ​ចាប់​ដើម​អំពី​ថ្ងៃនេះ​តទៅ​។​
 [​៤៨​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​នឹង​សំដែង​នូវ​ធម្មបរិយាយ​ដែល​សម្រេច​អំពី​សញ្ញោ​គៈ​ ​(​ការ​ប្រកប​)​ ​និង​វិ​សញ្ញោ​គៈ​ ​(​ការ​នឿយណាយ​)​ ​ដល់​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ស្តាប់​ ​ចូរ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ដោយ​ប្រពៃ​ចុះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១០៥ | បន្ទាប់
ID: 636854471569595165
ទៅកាន់ទំព័រ៖