ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

​អ្វី​ជា​បច្ច័យ​ ​ដែល​នាំឲ្យ​ទាន​បែប​នោះ​ឯង​ ​ដែល​បុគ្គល​ឲ្យហើយ​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ជា​ទាន​មានផល​ច្រើន​ ​មាន​អានិសង្ស​ច្រើន​។​ ​ម្នាល​សារីបុត្ត​ ​បុគ្គល​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ឲ្យ​ទាន​ទាំង​ប្រកបដោយ​តណ្ហា​ ​ឲ្យ​ទាន​ទាំង​ចិត្ត​ជាប់ជំពាក់​ ​ឲ្យ​ទាន​ទាំង​សំឡឹង​នូវ​ការ​សន្សំទុក​ ​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​អាត្មាអញ​ ​លះលោក​នេះ​ទៅ​ ​នឹង​បរិភោគ​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឲ្យបាយ​ ​ទឹក​ ​សំពត់​ ​យាន​ ​កម្រងផ្កា​ ​គ្រឿងក្រអូប​ ​គ្រឿង​លាប​ ​ទីដេក​ ​ទីនៅ​ ​និង​គ្រឿងឧបករណ៍​ដល់​ប្រទីប​ជា​ទាន​ ​ចំពោះ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​។​ ​ម្នាល​សារីបុត្ត​ ​អ្នក​សំគាល់​នូវ​ហេតុ​នោះ​ដូចម្តេច​ ​បុគ្គល​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​គប្បី​ឲ្យ​ទាន​ ​មាន​សភាព​បែបនេះ​ដែរ​ឬ​។​ ​មានព្រះអង្គ​។​ ​ម្នាល​សារីបុត្ត​ ​ក្នុង​ដំណើរ​នោះ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ឲ្យ​ទាន​ទាំង​ប្រកបដោយ​តណ្ហា​ ​ឲ្យ​ទាន​ទាំង​ចិត្ត​ជាប់ជំពាក់​ ​ឲ្យ​ទាន​ទាំង​សំឡឹង​នូវ​ការ​សន្សំទុក​ ​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​អាត្មាអញ​ ​លះលោក​នេះ​ទៅ​ ​នឹង​បរិភោគ​ ​លុះ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឲ្យ​ទាន​នោះ​រួចហើយ​ ​បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់​ទៅ​ ​ក៏​ទៅ​កើតជា​មួយ​នឹង​ទេវតា​ជាធំ​ ​ក្នុង​ជាន់​ចា​តុ​ម្ម​ហា​រាជិ​កៈ​។​ ​លុះ​បុគ្គល​នោះ​ ​អស់កម្ម​នោះ​ហើយ​ ​ក៏បាន​មកកាន់​អត្តភាព​នេះ​ ​បាន​នូវ​ឫទ្ធិ​នោះ​ ​យស​នោះ​ ​អធិបតេយ្យ​នោះ​ទៀត​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១១២ | បន្ទាប់
ID: 636854473055610160
ទៅកាន់ទំព័រ៖