ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

​ទាន​ ​និង​ការចែក​រលែក​នេះ​ ​នឹង​មានដល់​អាត្មាអញ​ ​យ៉ាងនោះ​ដែរ​ ​ទាំង​មិន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​មហាយញ្ញ​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​របស់​ឥសី​ជាន់មុន​ទាំងនោះ​ ​គឺ​ឥសី​ឈ្មោះ​ ​អដ្ឋ​កៈ​ ​១​ ​វា​មកៈ​ ​១​ ​វា​មទេ​វៈ​ ​១​ ​វេស្សា​មិត្តៈ​ ​១​ ​យម​ទ​គ្គិ​ ​១​ ​អង្គី​រសៈ​ ​១​ ​ភារ​ទ្វា​ជៈ​ ​១​ ​វា​សេ​ដ្ឋៈ​ ​១​ ​កស្សបៈ​ ​១​ ​ភគុ​ ​១​ ​យ៉ាងណា​ ​ទាន​នឹង​ការចែក​រលែក​ ​នឹង​មានដល់​អាត្មាអញ​ ​យ៉ាងនោះ​ដែរ​ ​ចំណែក​ខ្លះ​ ​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​កាល​អាត្មាអញ​ ​ឲ្យ​ទាន​នេះ​ ​ចិត្ត​ក៏​រមែង​ជ្រះថ្លា​ ​ការ​ពេញចិត្ត​ ​និង​សេចក្តី​សោមនស្ស​ ​ក៏​រមែង​កើតឡើង​ ​ទាំង​មិន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​កាល​អាត្មាអញ​ឲ្យ​ទាន​នេះ​ ​ចិត្ត​ក៏​ជ្រះថ្លា​ ​ការ​ពេញចិត្ត​ ​និង​សេចក្តី​សោមនស្ស​ ​ក៏​រមែង​កើតឡើង​ ​ចំណែក​ខ្លះ​ ​ឲ្យ​ទាន​ជា​គ្រឿងប្រដាប់​នៃ​ចិត្ត​ ​ជា​បរិក្ខារ​នៃ​ចិត្ត​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​តែង​ឲ្យបាយ​ ​ទឹក​ ​សំពត់​ ​យាន​ ​កម្រងផ្កា​ ​គ្រឿងក្រអូប​ ​គ្រឿង​លាប​ ​ទីដេក​ ​ទីនៅ​ ​និង​គ្រឿងឧបករណ៍​ដល់​ប្រទីប​ ​ជា​ទាន​ដល់​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​។​ ​ម្នាល​សារីបុត្ត​ ​អ្នក​សំគាល់​នូវ​ហេតុ​នោះ​ដូចម្តេច​ ​បុគ្គល​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​គប្បី​ឲ្យ​ទាន​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ដែរ​ឬ​។​ ​មាន​ ​ព្រះអង្គ​។​ ​ម្នាល​សារីបុត្ត​ ​ក្នុង​ដំណើរ​នោះ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​មិន​ឲ្យ​ទាន​ប្រកបដោយ​តណ្ហា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១១៤ | បន្ទាប់
ID: 636854473436701958
ទៅកាន់ទំព័រ៖