ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

​មិន​ឲ្យ​ទាន​ទាំង​ចិត្ត​ជាប់ជំពាក់​ ​មិន​ឲ្យ​ទាន​ ​ទាំង​សំឡឹង​នូវ​ការ​សន្សំទុក​ ​មិន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​អាត្មាអញ​ ​លះលោក​នេះ​ទៅ​ ​នឹង​បរិភោគ​ ​ទាំង​មិន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​ទាន​ជាការល្អ​ ​ទាំង​មិន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​អាត្មាអញ​ ​មិន​គួរ​ញុំាង​វង្សត្រកូល​បុរាណ​ ​ដែល​ជីដូនជីតា​ធ្លាប់​ឲ្យ​ ​ធ្លាប់ធ្វើ​ ​ឲ្យ​សាបសូន្យ​សោះ​ ​ទាំង​មិន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​អាត្មាអញ​ចម្អិន​ ​ជន​ទាំងឡាយ​នេះ​ ​មិនទាន់​ចម្អិន​ ​កាល​អញ​ចម្អិន​ ​មិន​គួរ​ដើម្បីនឹង​មិន​ឲ្យ​ទាន​ ​ដល់​ពួក​បុគ្គល​មិន​ចម្អិន​ ​ទាំង​មិន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​មហាយញ្ញ​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​របស់​ឥសី​ទាំងនោះ​គឺ​ ​ឥសី​ ​ឈ្មោះ​ ​អដ្ឋ​កៈ​ ​១​ ​វា​មកៈ​ ​១​ ​វា​មទេ​វៈ​ ​១​ ​វេស្សា​មិត្តៈ​ ​១​ ​យម​ទ​គ្គិ​ ​១​ ​អង្គី​រសៈ​ ​១​ ​ភារ​ទ្វា​ជៈ​ ​១​ ​វា​សេ​ដ្ឋៈ​ ​១​ ​កស្សបៈ​ ​១​ ​ភគុ​ ​១​ ​យ៉ាងណា​ ​ទាន​ ​និង​ការចែក​រលែក​នេះ​ ​នឹង​មានដល់​អាត្មាអញ​ ​យ៉ាងនោះ​ដែរ​ ​ទាំង​មិន​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​គិតថា​ ​កាល​អាត្មាអញ​ឲ្យ​ទាន​នេះ​ ​ចិត្ត​ក៏​ជ្រះថ្លា​ ​ការ​ពេញចិត្ត​ ​និង​សេចក្តី​សោមនស្ស​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​ចំណែក​ខ្លះ​ ​ឲ្យ​ទាន​ជា​គ្រឿងប្រដាប់​នៃ​ចិត្ត​ ​ជា​បរិក្ខារ​នៃ​ចិត្ត​ ​លុះ​បុគ្គល​នោះ​ ​ឲ្យ​ទាន​នោះ​រួចហើយ​ ​បែកធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់​ទៅ​ ​ក៏​ទៅ​កើតជា​មួយ​នឹង​ព្រហ្មកាយិកទេវតា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១១៥ | បន្ទាប់
ID: 636854473631113077
ទៅកាន់ទំព័រ៖