ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

​នន្ទ​មាតា​ឧបាសិកា​ ​កំពុង​សូត្រ​បា​រាយ​ន​ធម៌​ ​ដោយ​សំឡេង​ ​(​ដ៏​ពីរោះ​)​ ​ក៏​បង្អង់​ឈរ​ចាំ​ស្តាប់​ត្រាតែ​ចប់​ពាក្យ​ពោល​។​ ​លុះ​នន្ទ​មាតា​ឧបាសិកា​ ​សូត្រ​នូវ​បា​រាយ​ន​ធម៌​ ​ដោយ​សំឡេង​ ​(​ដ៏​ពីរោះ​)​ ​រួចហើយ​ ​ក៏​នៅ​ស្ងៀម​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​មហារាជ​ឈ្មោះ​ ​វេស្សវណ​ ​ជ្រាប​ច្បាស់​នូវ​ការចប់​នៃ​កថា​ ​របស់​នន្ទ​មាតា​ឧបាសិកា​ហើយ​ ​ក៏​អនុមោទនា​ថា​ ​ម្នាលនាង​ ​ពីរោះ​ណាស់​ ​ម្នាលនាង​ ​ពីរោះ​ណាស់​។​ ​(​នន្ទ​មាតា​ឧបាសិកា​សួរ​ថា​)​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​មានមុខ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​អ្នកជា​អ្វី​។​ ​ម្នាលនាង​ ​ខ្ញុំ​ជាម​ហា​រាជ​ ​ឈ្មោះ​វេស្សវណ​ ​ជា​ប្អូន​នៃ​នាង​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​អ្នកមាន​មុខ​ដ៏​ចំរើន​ ​ប្រពៃ​ហើយ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​ធម្មបរិយាយ​ ​ដែល​ខ្ញុំ​ពោល​ហើយ​នេះ​ ​សូម​ជា​បណ្ណាការ​យ៉ាង​វិសេស​ ​ដល់​ព្រះអង្គ​។​ ​វេស្សវណ​មហារាជ​ពោល​ថា​ ​ម្នាលនាង​ ​ប្រពៃ​ហើយ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​សូម​ជា​បណ្ណាការ​យ៉ាង​វិសេស​ដល់​ខ្ញុំ​ចុះ​ ​ភិក្ខុសង្ឃ​មាន​ព្រះ​សារីបុត្ត​ ​និង​ព្រះ​មហាមោគ្គល្លាន​ជា​ប្រធាន​ ​មិនទាន់​បាន​ធ្វើភត្តកិច្ច​ក្នុង​វេលា​ព្រឹក​ ​នឹង​មកកាន់​ ​វេឡុ​ក​ណ្ត​កន​គរ​ ​ក្នុង​ថ្ងៃស្អែក​ ​នាង​ចូរ​អង្គាស​នូវ​ភិក្ខុសង្ឃ​នោះ​ ​ឧទ្ទិស​នូវ​ចំណែក​បុណ្យ​ដល់​ខ្ញុំ​ផង​ ​បណ្ណាការ​យ៉ាង​វិសេស​ ​នឹង​មានដល់​ខ្ញុំ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​គ្រានោះ​ ​នន្ទ​មាតា​ឧបាសិកា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១១៧ | បន្ទាប់
ID: 636854474025725648
ទៅកាន់ទំព័រ៖