ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

​ព្រោះ​លះបង់​នូវ​សុខ​ផង​ ​លះបង់​នូវ​ទុក្ខ​ផង​ ​វិនាស​ទៅ​ ​នៃ​សោមនស្ស​ ​និង​ទោមនស្ស​ក្នុង​កាលមុន​ផង​ ​ខ្ញុំ​ក៏បាន​ដល់​នូវ​ចតុត្ថជ្ឈាន​ ​មានសតិ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ដោយ​ឧបេក្ខា​ ​មិនជា​ទុក្ខ​ ​មិនជា​សុខ​។​ ​ម្នាល​នន្ទ​មាតា​ ​អស្ចារ្យ​ណាស់​ ​ម្នាល​នន្ទ​មាតា​ ​ចំឡែក​ណាស់​។​ ​បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ដ៏​ចំរើន​ ​ធម៌​នេះឯង​ ​មិនមែន​ជា​អស្ចារ្យ​ចំឡែក​របស់ខ្ញុំ​ទេ​ ​នៅ​មានធម៌​ឯទៀត​ ​ជា​អស្ចារ្យ​ចំឡែក​របស់ខ្ញុំ​ ​បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ដ៏​ចំរើន​ ​សំយោជនៈ​ខាងក្រោម​ទាំង​ ​៥​ ​ណា​ ​ដែល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​សំដែង​ហើយ​ ​បណ្តា​សំយោជនៈ​ទាំងនោះ​ ​ខ្ញុំម្ចាស់​ពិចារណា​មិនឃើញ​ ​នូវ​សំយោជនៈ​ណាមួយ​ ​ក្នុង​ខ្លួន​ដែល​មិនទាន់​លះបង់​សោះ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​នន្ទ​មាតា​ ​អស្ចារ្យ​ណាស់​ ​ម្នាល​នន្ទ​មាតា​ ​ចំឡែក​ណាស់​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​សារីបុត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ញុំា​ងន​ន្ទ​មាតា​ឧបាសិកា​ ​ឲ្យ​ឃើញច្បាស់​ ​ឲ្យ​ប្រតិបត្តិ​តាម​ ​ឲ្យ​អាច​ហ៊ាន​ ​ឲ្យ​រីករាយ​ ​ដោយ​ធម្មី​កថា​ ​ហើយ​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ​ចេញទៅ​។​

​ចប់​ ​មហាយញ្ញ​វគ្គ​ ​ទី៥​។​

ថយ | ទំព័រទី ១២៣ | បន្ទាប់
ID: 636854475232034645
ទៅកាន់ទំព័រ៖