ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ប្រៀប​ដូច​អម្បែង​ដែក​ ​ដែល​ក្តៅ​អស់​មួយថ្ងៃ​ ​កាល​បុគ្គល​ដំ​ ​ក្រមរ​ផ្កាភ្លើង​ ​ខ្ទាត​អណ្តែត​ឡើង​ ​ហើយ​ធ្លាក់ចុះ​លើ​គំនរ​ស្មៅ​ ​ឬ​គំនរ​ឧស​ច្រើន​ ​ផ្កាភ្លើង​នោះ​ ​គ​ប្បី​ញុំាង​ភ្លើង​ក្នុង​គំនរ​ទាំងនោះ​ ​ឲ្យ​កើតឡើង​ផង​ ​ញុំាង​ផ្សែង​ឲ្យ​កើតឡើង​ផង​ ​លុះ​ញុំាង​ភ្លើង​ឲ្យ​កើតឡើង​ ​ញុំាង​ផ្សែង​ឲ្យ​កើតឡើង​ហើយ​ ​ក៏​ឆាបឆេះ​នូវ​គំនរ​ស្មៅ​ ​ឬ​ ​គំនរ​ឧស​ ​គប្បី​ឆេះ​គុម្ពឈើ​ ​(​ដែល​គ្មាន​គេ​រក្សា​)​ ​ខ្លះ​ ​ឆេះ​ព្រៃ​ ​(​ដែលគេ​រក្សា​)​ ​ខ្លះ​ ​លុះ​ឆេះ​គុម្ពឈើ​ ​(​ដែល​គ្មាន​គេ​រក្សា​)​ ​ឆេះ​ព្រៃ​ ​(​ដែលគេ​រក្សា​)​ ​ហើយ​ ​ក៏​ទៅជា​របស់​ខ្ទេចខ្ទី​ ​ហើយ​រលត់​ទៅ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​វត្ថុ​មាន​ពណ៌ខៀវ​ខ្លះ​ ​នូវ​ថ្ម​ខ្លះ​ ​នូវ​ទឹក​ខ្លះ​ ​នូវ​ចំណែក​នៃ​ផែនដី​ ​ជាទី​រីករាយ​ខ្លះ​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​ ​យ៉ាងនេះ​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ឧទ្ធំ​សោត​អកនិដ្ឋ​គាមី​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​សំយោជនៈ​ ​ជា​ចំណែកខាង​ក្រោម​ ​៥​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​គតិ​នៃ​បុរស​ ​មាន​ ​៧​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចុះ​អនុ​បាទា​បរិនិព្វាន​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នកប្រតិបត្តិ​យ៉ាងនេះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៥ | បន្ទាប់
ID: 636854477803721737
ទៅកាន់ទំព័រ៖