ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

មិន​ប្រកប​រឿយ​ ​ៗ​ ​នូវ​សេចក្តី​សុខ​ ​ព្រោះ​សេចក្តី​ងងុយ​ងោក​ទេ​។​ ​នែ​មោគ្គល្លាន​ ​អ្នក​ត្រូវ​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​នែ​មោគ្គល្លាន​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​អ្នក​គប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​មិន​លើកឡើង​នូវ​ប្រមោយ​ ​គឺ​ ​មានះ​ឲ្យ​ខ្ពស់​ ​ហើយ​ចូល​ទៅ​រក​ត្រកូល​ទាំងឡាយ​ទេ​។​ ​នែ​មោគ្គល្លាន​ ​អ្នក​គប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​។​ ​នែ​មោគ្គល្លាន​ ​បើ​ភិក្ខុ​លើកឡើង​នូវ​ប្រមោយ​ ​គឺ​មានះ​ឲ្យ​ខ្ពស់​ ​ចូល​ទៅ​រក​ត្រកូល​ទាំងឡាយ​ហើយ​ ​នែ​មោគ្គល្លាន​ ​ព្រោះ​ក្នុង​ត្រកូល​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មាន​កិច្ច​ដែល​គួរ​ធ្វើ​ច្រើន​ ​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មិន​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ ​នឹង​ភិក្ខុ​ដែល​មកដល់​ទេ​។​ ​ក្នុង​រឿង​នោះ​ ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ក្នុង​វេលា​នេះ​ ​អ្នកណា​ហ្ន៎​ ​បំបែក​អាត្មាអញ​ ​ចេញពី​ត្រកូល​នេះ​ ​បាន​ជា​មនុស្ស​ទាំងនេះ​ ​មាន​សេចក្តី​ធុញទ្រាន់​ ​ក្នុង​អាត្មាអញ​។​ ​សេចក្តី​អៀនខ្មាស​ ​រមែង​មានដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដោយ​មិន​មានលាភ​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​អៀនខ្មាស​កើតឡើង​ហើយ​ ​សេចក្តី​រាយមាយ​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​កាលបើ​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​រាយមាយ​ ​កើតឡើង​ហើយ​ ​សេចក្តី​មិន​សង្រួម​ ​ក៏​កើតឡើង​ ​កាលបើ​សេចក្តី​មិន​សង្រួម​កើតឡើង​ហើយ​ ​ចិត្ត​ក៏​ឆ្ងាយ​អំពី​សមាធិ​។​ ​នែ​មោគ្គល្លាន​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​អ្នក​គប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​នឹង​មិន​ពោល​នូវ​ពាក្យ​ទាស់ទែង​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦១ | បន្ទាប់
ID: 636854482939815505
ទៅកាន់ទំព័រ៖