ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

ព្រះពុទ្ធ​ទាំងឡាយ​ ​ជា​អ្នកសង្គ្រោះ​ពួក​សត្វលោក​ ​ព្រះពុទ្ធ​ទាំងនោះ​ ​ទ្រង់​សំដែង​ដោយ​ប្រពៃ​ ​នូវ​ហេតុ​នុ៎ះ​ ​នេះ​ជាហេតុ​ ​ហៅថា​ ​ជា​ម្ចាស់​នៃ​ផែនដី​របស់​ជន​ដ៏​ច្រើន​ ​តថាគត​ជា​ស្តេច​ ​មានទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ច្រើន​ ​ជា​អ្នក​អង់អាច​ ​ជា​អ្នកមាន​ឫទ្ធិ​ ​មានយស​ ​ជា​ឥស្សរៈ​ក្នុង​ជម្ពូទ្វីប​។​ ​បុគ្គល​ណា​ស្តាប់​ហើយ​ ​មិន​ជ្រះថ្លា​ ​ចាត់ជា​ក​ណ្ហា​ភិ​ជាតិ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ ​ ​នោះ​ ​បុគ្គល​មានប្រាថ្នា​នូវ​ប្រយោជន៍​ ​ប្រាថ្នា​នូវ​ភាវៈ​ជាធំ​ ​រលឹក​នូវ​ពុទ្ធសាសនា​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​គោរព​នូវ​ព្រះ​សទ្ធម្ម​ចុះ​។​

 [​៦០​]​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ស្បង់​ ​ប្រដាប់​បាត្រ​ ​និង​ចីវរ​ ​ក្នុង​បុព្វណ្ហសម័យ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅ​លំនៅ​របស់​អនាថបិណ្ឌិក​គហបតី​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​គង់​លើ​អាសនៈ​ ​ដែលគេ​ក្រាល​ថ្វាយ​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​មានសម្លេង​ហ៊ោកញ្ជ្រៀវ​ ​ក្នុង​លំនៅ​នៃ​អនាថបិណ្ឌិក​គហបតី​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​អនាថបិណ្ឌិក​គហបតី​ ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​។​ ​លុះ​អនាថបិណ្ឌិក​គហបតី​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ក៏​ទ្រង់​ត្រាស់​ដូច្នេះ​ថា
ថយ | ទំព័រទី ១៦៧ | បន្ទាប់
ID: 636854484243720084
ទៅកាន់ទំព័រ៖