ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​ក្រោធ​ ​រមែង​មាន​វណ្ណៈ​អាក្រក់​ ​ទាំង​បុគ្គល​នោះ​ ​រមែង​ដេក​ជា​ទុក្ខ​ ​ទោះបី​កាន់​យក​នូវ​ប្រយោជន៍​ហើយ​ ​រមែង​ប្រតិបត្តិ​មិនជា​ប្រយោជន៍​វិញ​ ​បុរស​មាន​សេចក្តី​ក្រោធ​ ​ត្រូវ​សេចក្តី​ក្រោធ​គ្រប​សង្កត់​ ​ធ្វើ​នូវ​ការ​សម្លាប់​ដោយ​កាយ​ ​ដោយ​វាចា​ ​ក្នុង​កាលនោះ​ហើយ​ ​រមែង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​សាបសូន្យ​ ​ចាក​ទ្រព្យ​មិន​ ​ខាន​ ​បុរស​ដែល​ស្រវឹង​ ​ព្រោះ​ស្រវឹង​ដោយ​សេចក្តី​ក្រោធ​ហើយ​ ​រមែង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​អាប់យស​ ​ពួក​ញាតិ​ ​មិត្ត​ ​និង​អ្នកមាន​ចិត្តល្អ​ ​សំឡាញ់​ ​រមែង​ចៀសវាង​នូវ​បុគ្គល​អ្នកមាន​សេចក្តី​ក្រោធ​។​ ​សេចក្តី​ក្រោធ​ ​ជាហេតុ​ឲ្យ​កើត​សេចក្តី​វិនាស​ ​សេចក្តី​ក្រោធ​ ​ជា​ហេ​តុញុំា​ង​ចិត្ត​ឲ្យ​កម្រើក​ ​ភ័យ​កើតឡើង​ ​ក្នុង​សន្តាន​ ​ជន​មិនបាន​ដឹង​នូវ​ភ័យ​នោះ​ឡើយ​។​ ​បុគ្គល​អ្នក​ក្រោធ​ ​មិនដឹង​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​បុគ្គល​អ្នក​ក្រោធ​ ​មិនឃើញ​នូវ​ធម៌​ ​សេចក្តី​ក្រោធ​គ្រប​សង្កត់​នូវ​ជន​ណា​ ​សេចក្តី​ងងឹត​ ​រមែង​មាន​ប្រាកដ​ដល់​ជន​នោះ​ ​ក្នុង​កាលនោះ​ដែរ​។