ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៧

​រមែង​មកកាន់​លោក​នេះ​ ​អស់​វារៈ​តែម្តង​ ​ហើយ​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​ ​នៃ​ទុក្ខ​បាន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ងើប​ធ្ងោល​ ​ហើយ​ឆ្លង​ទៅ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ងើប​ធ្ងោល​ ​ហើយ​ដល់​នូវ​ទីពឹង​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ងើបឡើង​ ​ដោយ​សេចក្តី​យល់ថា​ ​សេចក្តី​ជឿ​ ​ចំពោះ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ជាការល្អ​ ​សេចក្តី​ខ្មាសបាប​ ​ជាការល្អ​ ​សេចក្តី​តក់ស្លុត​ចំពោះ​បាប​ ​ជាការល្អ​ ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ ​ជាការល្អ​ ​ការ​ដឹង​ច្បាស់​ ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ជាការល្អ​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ជា​ឱប​បា​តិកៈ​ ​ព្រោះ​អស់​សញ្ញោជនៈ​ ​ជា​ចំណែកខាង​ក្រោម​ ​៥​ ​យ៉ាង​ ​ហើយ​បរិនិព្វាន ​ក្នុង​លោក​នោះ​ ​មិនបាន​ត្រឡប់​មក​ ​ចាកលោក​នោះ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ងើប​ធ្ងោល​ ​ហើយ​ដល់​នូវ​ទីពឹង​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ជា​ព្រាហ្មណ៍​ ​ងើប​ធ្ងោល​ ​ហើយ​ឆ្លង​ទៅដល់​ត្រើយនាយ​ ​ហើយ​ឈរ​នៅលើគោក​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ខ្លះ​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ងើបឡើង​ ​ដោយ​សេចក្តី​យល់ថា​ ​សេចក្តី​ជឿ​ ​ចំពោះ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ជាការល្អ​ ​សេចក្តី​ខ្មាសបាប​ ​ជាការល្អ​ ​សេចក្តី​តក់ស្លុត​ចំពោះ​បាប​ ​ជាការល្អ​ ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ ​ជាការល្អ​ ​ការ​ដឹង​ច្បាស់​ ​ក្នុង​ពួក​កុសលធម៌​ ​ជាការល្អ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២០ | បន្ទាប់
ID: 636854451581601917
ទៅកាន់ទំព័រ៖