ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៨

​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​មួយទៀត​ ​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​តថាគត​ឃើញ​ភិក្ខុ​ ​រត់ចេញ​ទៅ​អង្គុយ​នៅក្នុង​ព្រៃ​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​តថាគត​នោះ​ ​មាន​សេចក្ដី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ឥឡូវនេះ​ ​លោក​នេះ​ ​មុខ​ជា​នឹង​កំចាត់​បង់​នូវ​សេចក្តី​ងោក​ងក់​ ​និង​សេចក្តី​លំបាក​នេះ​ ​ហើយនឹង​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​អរញ្ញ​សញ្ញា​ ​ជា​ធម្មជាត​មានចិត្ត​មូល​តែមួយ​ពុំខាន​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​តថាគត​ត្រេកអរ​នឹង​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដោយ​ការ​នៅក្នុង​ព្រៃ​។​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​មួយទៀត​ ​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​តថាគត​ឃើញ​ភិក្ខុ​ ​មានចិត្ត​មិន​ទាន់​ដម្កល់​នៅនឹង​ទេ​ ​អង្គុយ​នៅក្នុង​ព្រៃ​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​តថាគត​នោះ​ ​មាន​សេចក្ដី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ឥឡូវនេះ​ ​លោក​នេះ​ ​នឹង​ដម្កល់​ចិត្ត​ដែល​មិន​ទាន់​ដម្កល់​ ​ឬ​នឹង​រក្សា​ចិត្ត​ដែល​ខ្លួន​បា​នដ​ម្កល់​ហើយ​ពុំខាន​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​តថាគត​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​នឹង​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដោយ​ការ​នៅក្នុង​ព្រៃ​។​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​មួយវិញទៀត​ ​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​តថាគត​ ​ឃើញ​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​ ​អ្នក​នៅក្នុង​ព្រៃ​ ​មាន​ចិ​ត្ត​ដម្កល់​ ​នៅនឹង​ ​កំពុង​អង្គុយ​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​តថាគត​នោះ​ ​មាន​សេចក្ដី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ឥឡូវនេះ​ ​លោក​នេះ​ ​នឹង​ធ្វើ​ចិត្ត​ដែល​មិនទាន់​រួច​ ​ឲ្យ​រួច​ស្រឡះ​ ​ឬ​នឹង​រក្សា​ចិត្ត​ដែល​រួច​ស្រឡះ​ហើយ​ពុំខាន​ ​ម្នាល​នា​គិ​តៈ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​តថាគត​មានចិត្ត​ត្រេកអរ​នឹង​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ដោយ​ការ​នៅក្នុង​ព្រៃ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៦២ | បន្ទាប់
ID: 636854741391608102
ទៅកាន់ទំព័រ៖