ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៨

​ព្រះសមណគោតម​ ​ជា​អ្នក​ខ្ពើមរអើម​ ​តែង​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​ខ្ពើមរអើម​ ​ទាំង​ទូន្មាន​ពួក​សាវក​ដោយ​ធម៌​នោះ​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​ចុះ​បរិយាយ​ដែល​អ្នកផង​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​ជា​អ្នក​បំផ្លាញ​ ​តែង​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​បំផ្លាញ​ ​ទាំង​ទូន្មាន​ពួក​សាវក​ដោយ​ធម៌​នោះ​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​ព្រោះថា​ ​តថាគត​ ​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​បំផ្លាញ​រាគៈ​ ​ទោសៈ​ ​មោហៈ​ ​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​បំផ្លាញ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដ៏​អាក្រក់​ច្រើនប្រការ​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​នេះឯង​ជា​បរិយាយ​ដែល​អ្នកផង​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​ជា​អ្នក​បំផ្លាញ​ ​តែង​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​បំផ្លាញ​ ​ទាំង​ទូន្មាន​ពួក​សាវក​ដោយ​ធម៌​នោះ​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​ចុះ​បរិយាយ​ដែល​អ្នកផង​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​ជា​អ្នក​ដុត​កំ​ដៅ​ ​តែង​សំដែងធម៌​ ​ដើម្បី​ដុត​កំ​ដៅ​ ​ទាំង​ទូន្មាន​ពួក​សាវក​ដោយ​ធម៌​នោះ​ ​តើ​ដូចម្ដេច​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​តថាគត​ ​តែង​និយាយចំ​ពោះ​កាយទុច្ចរិត​ ​វចីទុច្ចរិត​ ​មនោ​ទុច្ចរិត​ ​ជាទី​តាំង​នៃ​សេចក្ដី​ក្ដៅក្រហាយ​ ​ជាអកុសល​ធម៌​ដ៏​អាក្រក់​។​ ​ម្នាល​សីហៈ​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ដ៏​អាក្រក់​ ​ដែល​ជាទី​តាំង​នៃ​សេចក្ដី​ក្ដៅក្រហាយ​ ​បើ​អ្នកណា​ ​បាន​លះបង់​ស្រឡះ​ហើយ​ ​បាន​ផ្ដាច់ផ្ដិល​ឫសគល់​អស់ហើយ​ ​បាន​ធ្វើ​មិន​ឲ្យ​មាន​ទី​កើត​ ​ដូចជា​ដើមត្នោត​ ​ដែលគេ​គាស់រំលើង​ ​ឲ្យ​លែង​ដុះ​តទៅទៀត​ហើយ​ ​បាន​ធ្វើឲ្យ​លែង​មាន​បែបភាព​ ​តទៅទៀត​ហើយ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៦៣ | បន្ទាប់
ID: 636854661432384696
ទៅកាន់ទំព័រ៖