ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៩

​(​បើ​)​ ​បុគ្គល​ណាមួយ​ ​គប្បី​ពោល​យ៉ាងនេះ​ដូច្នេះ​ថា​ ​កាម​ទាំងឡាយ​រលត់​ទៅ​ក្នុង​ទី​ដូចម្ដេច​ ​មួយទៀត​ ​ពួក​ជន​ដូចម្ដេច​ ​ដែល​រំលត់​អស់ហើយ​ ​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ខ្ញុំ​មិន​ស្គាល់​នូវ​ហេតុ​នុ៎ះ​ ​ខ្ញុំ​មិនឃើញ​នូវ​ហេតុ​នុ៎ះ​ទេ​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​គួរ​ប្រាប់​យ៉ាងនេះ​ទៅវិញ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​បាន​ស្ងាត់​ចាក​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ស្ងាត់​ចាក​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​បាន​ដល់​បឋមជ្ឈាន​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ​ ​និង​វិចារៈ​ ​មាន​បីតិ​ ​និង​សុខៈ​ ​ដែល​កើតអំពី​សេចក្ដី​ស្ងប់ស្ងាត់​ ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​តែង​រលត់​ទៅ​ ​ក្នុង​បឋមជ្ឈាន​នុ៎ះ​ ​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ឈ្មោះថា​ ​បាន​រំលត់​អស់ហើយ​ ​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ជា​អ្នក​មិន​អួតអាង​ ​មិន​មាន​មាយា​ ​គប្បី​ត្រេកអរ​ ​គប្បី​អនុមោទនា​នូវ​ភាសិត​ថា​ ​សាធុ​ ​ដូច្នេះ​ ​ដោយពិត​ ​លុះ​ត្រេកអរ​ ​និង​អនុមោទនា​នូវ​ភាសិត​ថា​ ​សាធុ​ ​ដូច្នេះហើយ​ ​គប្បី​នមស្ការ​ ​ប្រណម្យ​អញ្ជលី​ ​ហើយ​ចូល​ទៅ​អង្គុយ​ជិត​។​ ​តថាគត​ពោល​ថា​ ​វិតក្កៈ​ ​និង​វិចារៈ​ទាំងឡាយ​ ​រលត់​ទៅ​ក្នុង​ទីណា​ ​មួយទៀត​ ​ពួក​ជន​ណា​ ​បាន​រំលត់​អស់ហើយ​ ​នូវ​វិតក្កៈ​ ​និង​វិចារៈ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​ទាំងនោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្ដីស្រេកឃ្លាន​ ​អ្នក​រំលត់ទុក្ខ​ ​បាន​ឆ្លង​នូវ​កាម​ទាំងឡាយ​ ​បាន​ដល់​នូវ​ត្រើយ​ ​ដោយ​អង្គ​នៃ​ឈាន​នោះ​ដោយពិត​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១១៦ | បន្ទាប់
ID: 636854887008706923
ទៅកាន់ទំព័រ៖