ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៩

​មេគោ​នោះ​ ​មិនទាន់​ឈរជើង​មុខ​ឲ្យ​ស៊ប់​ស្រួល​ ​ហើយ​លើក​នូវ​ជើង​ខាងក្រោយ​ឡើង​ ​មេគោ​នោះ​ ​មិន​គប្បី​ទៅកាន់​ទិស​ដែល​ខ្លួន​មិនធ្លាប់​ទៅ​បាន​ផង​ ​មិន​គប្បី​ទំពាស៊ី​នូវ​ស្មៅ​ដែល​ខ្លួន​មិនធ្លាប់​ទំពាស៊ី​បាន​ផង​ ​មិន​គប្បី​ផឹកទឹក​ដែល​ខ្លួន​មិនធ្លាប់​ផឹក​បាន​ផង​ ​មេគោ​នោះ​ ​ឈរ​ក្នុង​ប្រទេស​ណា​ ​តែង​មាន​សេចក្ដី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​គួរតែ​អាត្មាអញ​ទៅកាន់​ទិស​ដែល​អញ​មិនធ្លាប់​ទៅ​ផង​ ​ទំពាស៊ី​នូវ​ស្មៅ​ដែល​អញ​មិនធ្លាប់​ទំពាស៊ី​ផង​ ​ផឹកទឹក​ដែល​អញ​មិនធ្លាប់​ផឹក​ផង​។​ ​មេគោ​នោះ​ ​មិន​គប្បី​ត្រឡប់​មកកាន់​ប្រទេស​នោះ​ ​ដោយ​សួស្ដី​បាន​វិញ​ទេ​។​ ​រឿង​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះតែ​មេគោ​នោះ​ ​ត្រាច់​ទៅកាន់​ភ្នំ​ ​ជា​សត្វ​ល្ងង់​ ​មិន​ឈ្លាសវៃ​ ​មិន​ស្គាល់​ខេត្ត​ ​មិន​ប្រសប់​ ​ត្រាច់​ទៅលើ​ភ្នំ​ ​ដែល​មិន​ស្មើ​ ​យ៉ាងណាមិញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ខ្លះ​ ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​អ្នក​ល្ងង់​ ​មិន​ឈ្លាសវៃ​ ​មិន​ស្គាល់​ខេត្ត​ ​មិន​ប្រសប់​ ​ក្នុង​ការ​ស្ងាត់​ចាក​កាម​ទាំងឡាយ​ ​ស្ងាត់​ចាក​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ហើយ​ដល់​នូវ​បឋមជ្ឈាន​ ​ប្រកបដោយ​វិតក្កៈ​ ​និង​វិចារៈ​ ​មាន​បីតិ​ ​និង​សុខ​ ​ដែល​កើតអំពី​សេចក្ដី​ស្ងាត់​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។
ថយ | ទំព័រទី ១៣២ | បន្ទាប់
ID: 636854889983177053
ទៅកាន់ទំព័រ៖