ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៩

ម្នាល​មេ​ឃិយៈ​ ​ហេតុនេះ​រមែង​កើត​ប្រាកដ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​អ្នកមាន​មិត្រ​ល្អ​ ​មាន​សំឡាញ់​ល្អ​ ​សមគប់​នឹង​មិត្រ​ល្អ​ ​គឺ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​នឹង​បាន​ជា​អ្នកមាន​បញ្ញា​។​បេ​។​ ​ជា​ធម្មជាតិ​ដល់​នូវ​កិរិយា​អស់​ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​ដោយ​ប្រពៃ​។​ ​ម្នាល​មេ​ឃិយៈ​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​តាំងនៅ​ក្នុង​ធម៌​ទាំង​ ​៥​ ​នេះ​ហើយ​ ​គប្បី​ចំរើន​នូវ​ធម៌​ ​៤​ ​យ៉ាង​តទៅ​ ​គឺ​ចំរើន​អសុភ​ ​ដើម្បី​លះ​រាគៈ​ ​ចំរើន​មេត្តា​ ​ដើម្បី​លះ​ព្យាបាទ​ ​ចំរើន​អា​នា​បាន​ស្ស​តិ​ ​ដើម្បី​ផ្តាច់​បង់​នូវ​វិតក្កៈ​ ​ចំរើន​អនិច្ចសញ្ញា​ ​ដើម្បី​ដក​ចោល​នូវ​អស្មិ​មានៈ​។​ ​ម្នាល​មេ​ឃិយៈ​ ​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​ ​មិនមែន​ខ្លួន​ ​រមែង​ប្រាកដ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​អ្នកមាន​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​ ​មិន​ទៀង​ ​ភិក្ខុ​អ្នកមាន​សេចក្តី​សំគាល់​ថា​ ​មិនមែន​ខ្លួន​ ​រមែង​ដល់​ព្រះនិព្វាន​ ​ជា​គ្រឿង​ដក​ចោល​នូវ​អស្មិ​មានៈ​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​។​
​ [​៤​]​ ​សម័យមួយ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្នុង​វត្ត​ជេតពន​ ​របស់​អនាថបិណ្ឌិក​សេដ្ឋី​ ​ទៀប​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​នន្ទ​កៈ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​ញុំាង​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឲ្យ​ឃើញច្បាស់​ ​ឲ្យ​កាន់​យក​ ​ឲ្យ​អាចហាន​ ​ឲ្យ​រីករាយ​ ​ដោយ​ធម្មី​កថា​ ​ក្នុង​ឧបដ្ឋានសាលា​។​ ​

ID: 636854848806911905

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០