ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៩

​បើ​មិនបាន​ដល់​នូវ​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ទេ​ ​ក៏​គង់​បាន​ទៅ​កើតជា​ឱប​បា​តិកៈ​កំណើត​ ​ព្រោះ​សេចក្ដីត្រេកអរ​ចំពោះ​ធម៌​នោះ​ ​ព្រោះ​សេចក្ដីរីករាយ​ ​ចំពោះ​ធម៌​នោះ​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​ ​នៃ​ឱ​រម្ភា​គិ​យសំ​យោ​ជនៈ​ ​៥​ ​ហើយនឹង​បរិនិព្វាន​ក្នុង​ទីនោះ​ ​មិន​ត្រឡប់​អំពី​លោក​នោះ​មកវិញ​ឡើយ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​ពោល​ហើយ​ថា​ ​តថាគត​ ​ពោល​នូវ​ការ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ពោល​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​ហេតុនេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សញ្ញា​សមា​បត្ដិ​ ​មាននៅ​ដរាបណា​ ​សញ្ញា​បដិ​វេ​ធៈ​ ​ក៏​មាននៅ​ដរាប​នោះ​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​អ្នកមាន​ឈាន​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​នូវ​អាយតនៈ​ទាំងពីរ​ណា​ ​គឺ​នេវ​សញ្ញា​នា​សញ្ញា​យត​ន​សមា​បត្ដិ​ ​១​ ​សញ្ញា​វេទយិត​និរោធ​ ​១​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ពោល​នូវ​អាយតនៈ​ទាំង​នុ៎ះ​ថា​ ​ភិក្ខុ​ដែល​មាន​ឈាន​ ​ឈ្លាសវៃ​ ​ក្នុង​ការ​ចូលកាន់​សមាបត្តិ​ ​ឈ្លាសវៃ​ក្នុង​ការ​ចេញ​ចាក​សមាបត្តិ​ ​គួរ​ពោល​ថា​ ​ចូល​ចេញ​ដោយ​ប្រពៃ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៥១ | បន្ទាប់
ID: 636854893764093309
ទៅកាន់ទំព័រ៖