ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៩

​ជិវ្ហាបសាទ​នោះ​ ​ក៏​មាន​ ​រស​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​ក៏​មក​ ​តែ​មិន​ទទួលដឹង​ចំពោះ​រសាយតនៈ​នោះ​ ​១​ ​កាយប្បសាទ​នោះ​ ​ក៏​មាន​ ​សម្ផស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​មក​ ​តែ​មិន​ទទួលដឹង​ចំ​ពោះ​ផោដ្ឋព្វា​យន​តៈ​នោះ​ ​១​។​ ​កាលដែល​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​មាន​ថេរ​វាចា​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ព្រះ​ឧទា​យី​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​សួរ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ដូច្នេះ​ថា​ ​អើ​ ​អាវុសោ​អានន្ទ​ ​ចុះ​ដែល​មិន​ទទួលដឹង​ចំពោះ​អាយតនៈ​នោះ​ ​តើមាន​សញ្ញា​ឬទេ​ ​ឬក៏​មិន​មាន​សញ្ញា​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​តប​ថា​ ​បុគ្គល​ដែល​ទទួលដឹង​ចំពោះ​អាយតនៈ​នោះ​ ​សុទ្ធតែ​ជា​អ្នកមាន​សញ្ញា​ ​មិនមែន​ជា​មិន​មាន​សញ្ញា​ទេ​។​ ​ព្រះ​ឧទា​យី​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​សួរ​ទៀត​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ចុះ​បុគ្គល​មាន​សញ្ញា​បែប​ណា​ទៅ​ ​ទើប​មិន​ទទួលដឹង​ចំពោះ​អាយតនៈ​នោះ​។​
 ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​តប​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ព្រោះ​កន្លង​បង់​នូវ​រូបសញ្ញា​ ​ព្រោះ​រលត់​នូវ​បដិឃ​សញ្ញា​ ​ព្រោះ​មិនបាន​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​នូវ​នានត្ត​សញ្ញា​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ ​ក៏បាន​ដល់​នូវ​អាកាសានញ្ចាយតន​ជ្ឈាន​ ​ដោយ​ការ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ថា​ ​អាកាស​មិន​មាន​ទីបំផុត​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ភិក្ខុ​មាន​សញ្ញា​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​តែង​មិន​ទទួលដឹង​ចំពោះ​អាយតនៈ​នោះ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៣ | បន្ទាប់
ID: 636854894204018471
ទៅកាន់ទំព័រ៖