ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៩

លុះ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​បាន​ក្រាបទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​គ្រូ​ឈ្មោះ​បូរណ​កស្សប​ ​ជា​អ្នកដឹង​នូវ​ហេតុ​ទាំងពួង​ ​ឃើញ​នូវ​ហេតុ​ទាំងពួង​ ​តែង​ប្ដេជ្ញា​នូវ​ការ​ដឹង​ ​ការ​ឃើញ​ ​មិន​មាន​សេសសល់​ថា​ ​កាល​អញ​ដើរ​ក្ដី​ ​ឈរ​ក្ដី​ ​កាល​អញ​ដេក​ក្ដី​ ​ភ្ញាក់​ឡើង​ក្ដី​ ​ការ​ដឹង​ ​និង​ការ​ឃើញ​ ​(​នូវ​ហេតុ​ទាំងពួង​)​ ​តែង​ដំ​កល់​នៅ​ស៊ប់​ ​សព្វ​ពេលវេលា​ ​ជា​និ​រន្ដរ​។​ ​បូរណ​កស្សប​នោះ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អញ​តែង​ដឹង​ ​តែងឃើញ​នូវ​លោក​ ​ដែល​មិន​មាន​ទីបំផុត​ ​ដោយសារ​ញាណ​មិន​មាន​ទីបំផុត​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម្បី​គ្រូ​ឈ្មោះ​និ​គ្គ​ន្ថ​នាដ​បុត្ត​នេះ​ ​ក៏​ជា​អ្នកដឹង​នូវ​ហេតុ​ទាំងពួង​ ​ឃើញ​នូវ​ហេតុ​ទាំងពួង​ដែរ​ ​តែង​ប្តេជ្ញា​នូវ​ការ​ដឹង​ ​ការ​ឃើញ​ ​មិន​មាន​សេសសល់​ថា​ ​កាល​អញ​ដើរ​ក្ដី​ ​ឈរ​ក្ដី​ ​អញ​ដេក​ក្ដី​ ​ភ្ញាក់​ឡើង​ក្ដី​ ​ការ​ដឹង​ ​ការ​ឃើញ​ ​(​នូវ​ហេតុ​ទាំងពួង​)​ ​តែង​ដំ​កល់​នៅ​ស៊ប់​ ​សព្វ​ពេលវេលា​ ​ជា​និរន្តរ​។​ ​និ​គ្គ​ន្ថ​នាដ​បុត្ត​នោះ​ ​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អញ​តែង​ដឹង​ ​តែងឃើញ​នូវ​លោក​ ​ដែល​មិន​មាន​ទីបំផុត​ ​ដោយសារ​ញាណ​ ​មិន​មាន​ទីបំផុត​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​បណ្ដា​ញាណ​វាទៈ​ទាំងពីរ​ ​និង​វិប​ច្ច​និក​វាទៈ​ ​ទៅវិញទៅមក​ទាំងពីរ​នេះ​ ​តើ​វាទៈ​ណា​ពិត​ ​វាទៈ​ណា​កុហក​។​

ID: 636854894885017422

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០