ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៩

​បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ដ៏​ចំរើន​ ​យើងខ្ញុំ​បានឮ​ថា​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ក​ម្លោះ​ ​ៗ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដែល​យល់ឃើញ​ថា​ ​នេក្ខម្មៈ​ ​គឺ​បព្វជ្ជា​នុ៎ះ​ ​ជា​ធម្មជាត​ស្ងប់​ដូច្នេះ​ ​ចិត្ត​ក៏​ស្ទុះ​ទៅ​ ​ជ្រះថ្លា​ ​តាំងនៅ​ ​ចុះ​ស៊ប់​ក្នុង​នេក្ខម្មៈ​ ​គឺ​បព្វជ្ជា​ ​បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ដ៏​ចំរើន​ ​នេក្ខម្មៈ​ ​គឺ​បព្វជ្ជា​ ​ដែល​ជា​របស់​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ជា​ទំនាស់​នឹង​ជន​ ​(​ជា​គ្រហស្ថ​)​ ​ច្រើន​គ្នា​ណាស់​។​
​ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​សូម្បី​តថាគត​ ​កាល​នៅជា​ពោធិសត្វ​ ​មិនទាន់​ត្រាស់​ដឹង​ ​ក្នុង​កាលមុន​ ​អំពី​កាល​ជាទី​ត្រាស់​ដឹង​នៅឡើយ​ ​គង់មាន​សេចក្ដីយល់​ឃើញថា​ ​នេក្ខម្មៈ​ ​ជា​គុណជាត​ប្រពៃ​ ​សេចក្ដី​ស្ងប់ស្ងាត់​ ​ជា​គុណជាត​ប្រពៃ​ ​ដូច្នេះ​ដែរ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​តែ​កាល​តថាគត​យល់ឃើញ​ថា​ ​នេក្ខម្មៈ​នុ៎ះ​ ​ជា​របស់​ស្ងប់​ដូច្នេះហើយ​ ​ចិត្ត​ក៏​មិន​ស្ទុះ​ទៅ​ ​មិន​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​តាំងនៅ​ ​មិន​ចុះ​ស៊ប់​ ​ក្នុង​នេក្ខម្មៈ​ឡើយ​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ទើប​តថាគត​មាន​សេចក្ដី​ងឿងឆ្ងល់​ថា​ ​ចុះ​ហេតុអ្វី​ ​បច្ច័យ​អ្វី​ ​បាន​ជា​កាល​អញ​យល់ឃើញ​ថា​ ​នេក្ខម្មៈ​នុ៎ះ​ ​ជា​របស់​ស្ងប់​ដូច្នេះហើយ​ ​ចិត្ត​ក៏​មិន​ស្ទុះ​ទៅ​ ​មិន​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​តាំងនៅ​ ​មិន​ចុះ​ស៊ប់​ ​ក្នុង​នេក្ខម្មៈ​

ID: 636854899096608312

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០