ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៩

​ម្នាល​អានន្ទ​ ​តថាគត​មាន​សេចក្ដីយល់​ឃើញ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ឱ​ទោស​ក្នុង​កាម​ទាំងឡាយ​ ​អញ​មិនទាន់​ឃើញ​ទេ​ ​ទាំង​ទោស​នោះ​ ​អញ​មិនទាន់​ធ្វើឲ្យ​ច្រើន​ ​អានិសង្ស​ក្នុង​នេក្ខម្មៈ​ ​អញ​មិនទាន់​បានទេ​ ​ទាំង​អានិសង្ស​នោះ​ ​អញ​មិនទាន់​សេពគប់​ទេតើ​ ​បាន​ជា​កាល​អញ​យល់ឃើញ​ថា​ ​នេក្ខម្មៈ​នុ៎ះ​ ​ជា​របស់​ស្ងប់​ដូច្នេះហើយ​ ​ចិត្ត​ក៏​នៅតែ​មិន​ស្ទុះ​ទៅ​ ​មិន​ជ្រះ​ថា្ល​ ​មិន​តាំងនៅ​ ​មិន​ចុះ​ស៊ប់​ ​ក្នុង​នេក្ខម្មៈ​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ទើប​តថាគត​ ​មាន​សេចក្ដី​ត្រិះរិះ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បើ​អញ​ឃើញ​ទោស​ ​ក្នុង​កាម​ទាំងឡាយ​ហើយ​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​ការ​ឃើញ​ទោស​នោះ​ឲ្យ​ច្រើន​ ​បើ​បាន​អានិសង្ស​ ​ក្នុង​នេក្ខម្មៈ​ហើយ​ ​គប្បី​សេពគប់​នូវ​អានិសង្ស​នោះ​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​ ​តែង​មាន​ជា​ប្រាកដ​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​កាល​អញ​យល់ឃើញ​ថា​ ​នេក្ខម្មៈ​នុ៎ះ​ ​ជា​របស់​ស្ងប់​ដូច្នេះហើយ​ ​ចិត្ត​គប្បី​ស្ទុះ​ទៅ​ ​ជ្រះ​ថា្ល​ ​តាំងនៅ​ ​ចុះ​ស៊ប់​ ​ក្នុង​នេក្ខម្មៈ​បាន​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​លុះ​សម័យ​ខាងក្រោយ​មក​ ​តថាគត​នោះ​ ​ឃើញ​ទោស​ ​ក្នុង​កាម​ទាំងឡាយ​ហើយ​ ​ក៏​ធ្វើ​នូវ​ការ​ឃើញ​ទោស​នោះ​ឲ្យ​ច្រើន​ ​បាន​អានិសង្ស​ ​ក្នុង​នេក្ខម្មៈ​ហើយ​ ​ក៏​សេពគប់​អានិសង្ស​នោះ​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​កាល​តថាគត​យល់ឃើញ​ថា​ ​នេក្ខម្មៈ​នុ៎ះ​ ​ជា​របស់​ស្ងប់​ដូច្នេះ​ ​ចិត្ត​ក៏​ត្រឡប់ជា​ស្ទុះ​ទៅ​ ​ជ្រះថ្លា​ ​តាំងនៅ​ ​ចុះ​ស៊ប់​ ​ក្នុង​នេក្ខម្មៈ​ឡើង​ ​

ID: 636854899273478428

ទៅកាន់ទំព័រ៖ ១ ២ ៣ ៤ ៥ ៦ ៧ ៨ ៩ ១០ ១១ ១២ ១៣ ១៤ ១៥ ១៦ ១៧ ១៨ ១៩ ២០ ២១ ២២ ២៣ ២៤ ២៥ ២៦ ២៧ ២៨ ២៩ ៣០ ៣១ ៣២ ៣៣ ៣៤ ៣៥ ៣៦ ៣៧ ៣៨ ៣៩ ៤០ ៤១ ៤២ ៤៣ ៤៤ ៤៥ ៤៦ ៤៧ ៤៨ ៤៩ ៥០ ៥១ ៥២ ៥៣ ៥៤ ៥៥ ៥៦ ៥៧ ៥៨ ៥៩ ៦០ ៦១ ៦២ ៦៣ ៦៤ ៦៥ ៦៦ ៦៧ ៦៨ ៦៩ ៧០ ៧១ ៧២ ៧៣ ៧៤ ៧៥ ៧៦ ៧៧ ៧៨ ៧៩ ៨០ ៨១ ៨២ ៨៣ ៨៤ ៨៥ ៨៦ ៨៧ ៨៨ ៨៩ ៩០ ៩១ ៩២ ៩៣ ៩៤ ៩៥ ៩៦ ៩៧ ៩៨ ៩៩ ១០០ ១០១ ១០២ ១០៣ ១០៤ ១០៥ ១០៦ ១០៧ ១០៨ ១០៩ ១១០ ១១១ ១១២ ១១៣ ១១៤ ១១៥ ១១៦ ១១៧ ១១៨ ១១៩ ១២០ ១២១ ១២២ ១២៣ ១២៤ ១២៥ ១២៦ ១២៧ ១២៨ ១២៩ ១៣០ ១៣១ ១៣២ ១៣៣ ១៣៤ ១៣៥ ១៣៦ ១៣៧ ១៣៨ ១៣៩ ១៤០ ១៤១ ១៤២ ១៤៣ ១៤៤ ១៤៥ ១៤៦ ១៤៧ ១៤៨ ១៤៩ ១៥០ ១៥១ ១៥២ ១៥៣ ១៥៤ ១៥៥ ១៥៦ ១៥៧ ១៥៨ ១៥៩ ១៦០ ១៦១ ១៦២ ១៦៣ ១៦៤ ១៦៥ ១៦៦ ១៦៧ ១៦៨ ១៦៩ ១៧០ ១៧១ ១៧២ ១៧៣ ១៧៤ ១៧៥ ១៧៦ ១៧៧ ១៧៨ ១៧៩ ១៨០ ១៨១ ១៨២ ១៨៣ ១៨៤ ១៨៥ ១៨៦ ១៨៧ ១៨៨ ១៨៩ ១៩០ ១៩១ ១៩២ ១៩៣ ១៩៤ ១៩៥ ១៩៦ ១៩៧ ១៩៨ ១៩៩ ២០០ ២០១ ២០២ ២០៣ ២០៤ ២០៥ ២០៦ ២០៧ ២០៨ ២០៩ ២១០ ២១១ ២១២ ២១៣ ២១៤ ២១៥ ២១៦ ២១៧ ២១៨ ២១៩ ២២០ ២២១ ២២២ ២២៣ ២២៤ ២២៥ ២២៦ ២២៧ ២២៨ ២២៩ ២៣០