ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៤៩

ឱ​ទោស​ក្នុង​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យតន​ជ្ឈាន​ ​អញ​មិនទាន់​ឃើញ​ ​ទាំង​ទោស​នោះ​ ​អញ​មិនទាន់​ធ្វើឲ្យ​ច្រើន​ ​អានិសង្ស​ ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​ ​អញ​មិនទាន់​បានទេ​ ​ទាំង​អានិសង្ស​នោះ​ ​អញ​មិនទាន់​សេពគប់​ទេតើ​ ​បាន​ជា​កាល​អញ​យល់ឃើញ​ថា​ ​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​នុ៎ះ​ ​ជា​របស់​ស្ងប់​ដូច្នេះហើយ​ ​ចិត្ត​ក៏​នៅតែ​មិន​ស្ទុះ​ទៅ​ ​មិន​ជ្រះថ្លា​ ​មិន​តាំងនៅ​ ​មិន​ចុះ​ស៊ប់​ ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ទើប​តថាគត​មាន​សេចក្ដី​ត្រិះរិះ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បើ​អញ​ឃើញ​ទោស​ ​ក្នុង​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យតន​ជ្ឈាន​ហើយ​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​ការ​ឃើញ​ទោស​នោះ​ឲ្យ​ច្រើន​ ​បាន​នូវ​អានិសង្ស​ ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​ហើយ​ ​គប្បី​សេពគប់​នូវ​អានិសង្ស​នោះ​ ​ហេតុនេះ​ ​តែង​មាន​ជា​ប្រាកដ​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​កាល​អញ​យល់ឃើញ​ថា​ ​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​នុ៎ះ​ ​ជា​របស់​ស្ងប់​ដូច្នេះហើយ​ ​ចិត្ត​គប្បី​ស្ទុះ​ទៅ​ ​ជ្រះថ្លា​ ​តាំងនៅ​ ​ចុះ​ស៊ប់​ ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​បាន​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​លុះ​សម័យ​ខាងក្រោយ​មក​ ​តថាគត​នោះ​ឯង​ ​ឃើញ​ទោស​ក្នុង​វិ​ញ្ញាណ​ញ្ចា​យតន​ជ្ឈាន​ហើយ​ ​ក៏​ធ្វើ​នូវ​ការ​ឃើញ​ទោស​នោះ​ឲ្យ​ច្រើន​ ​បាន​នូវ​អានិសង្ស​ ​ក្នុង​អា​កិ​ញ្ចញ្ញា​យតន​ជ្ឈាន​ហើយ​ ​ក៏​សេពគប់​នូវ​អានិសង្ស​នោះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៩១ | បន្ទាប់
ID: 636854902102730252
ទៅកាន់ទំព័រ៖