ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៥

មិនបាន​ប្រាប់ភិក្ខុ​ដែល​មាននៅ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​អារាម​ ​ភិក្ខុនី​នោះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​សិក្ខាបទ​នេះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ទ្រង់​បាន​បញ្ញត្តដល់​ពួក​ភិក្ខុនី​យ៉ាងនេះ​រួចហើយ​។​
 [​៣៣០​]​ ​ក៏​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​នោះ​ចេញ​ចាក​អាវាស​នោះ​ ​ហើយ​ត្រឡប់​មកកាន់​អាវាស​នោះ​វិញទៀត​។​ ​ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ​ដឹង​ថា​ ​លោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​ចៀសចេញ​ទៅ​ហើយ​ ​ក៏​មិនបាន​ប្រាប់​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​អារាម​។​ ​ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ​នោះ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ថា​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​សិក្ខាបទ​ហើយ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​មិនទាន់​បាន​ប្រាប់ភិក្ខុ​ដែល​មាននៅ​ ​ហើយ​មិន​ត្រូវ​ចូល​ទៅកាន់​អារាម​ឡើយ​ ​ឯ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​មិនបាន​ប្រាប់ភិក្ខុ​ដែល​មាននៅ​ហើយ​ ​ចូល​ទៅកាន់​អារាម​ ​យើង​ទាំងឡាយ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​ដែរ​ឬ​ហ្ន៎​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ក្រាបទូល​ដំណើរ​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​សំដែង​ឡើង​នូវ​សិក្ខាបទ​នេះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​កាល​ដឹង​ហើយ​ ​មិនបាន​ប្រាប់ភិក្ខុ​ដែល​មាននៅ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​អារាម​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​
 ​[​៣៣១​]​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​មាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ក្នុង​សិក្ខាបទ​ទី១នៃ​បារាជិក​កណ្ឌ​រួចហើយ​។​ ​ដែល​ឈ្មោះថា​ ​ភិក្ខុនី​កាល​ដឹង​ ​(​នោះ​)​ ​គឺ​ភិក្ខុនី​ដឹង​ដោយខ្លួនឯង​ក្តី​ ​ពួក​អ្នកដទៃ​ប្រាប់ភិក្ខុ​នី​នោះ​ក្តី​ ​ពួក​ភិក្ខុ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨៨ | បន្ទាប់
ID: 636791263325407844
ទៅកាន់ទំព័រ៖