ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៥

ស្រី​ដែល​សិក្សា​សិក្ខា​ក្នុង​ធម៌៦យ៉ាង​ ​អស់ពី​ឆ្នាំ​ ​ឈ្មោះថា​សិក្ខមានា​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ឲ្យ​ឧបសម្បទា​ ​គឺ​បំបួស​ជា​ភិក្ខុនី​។​ ​ភិក្ខុនី​គិតថា​ ​អញ​នឹង​ឲ្យ​ឧបសម្បទា​ ​ហើយ​ស្វែងរក​គណៈ​ក្តី​ ​អាច​រិនី​ក្តី​ ​បាត្រ​ក្តី​ ​ចីវរ​ក្តី​ ​សន្មត​សីមា​ក្តី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ភិក្ខុនី​ត្រូវ​ទុក្កដ​ខណៈ​ចប់​ញត្តិ​ ​ត្រូវ​ទុក្កដ​ទាំងឡាយ​ខណៈ​ចប់​កម្មវាចា​ពីរ​ ​ចប់​កម្មវាចា​ ​ព្រះ​ឧបជ្ឈាយ៍​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​ ​គណៈ​ ​និង​អាច​រិនី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​
 [​៤៣៤​]​ ​វារៈ​ដែល​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​(​ក្នុង​សិក្ខាបទ​នេះ​មាន៤យ៉ាង​)​ ​គឺ​ ​ភិក្ខុនី​មិនដឹង​ ​ឲ្យ​ឧបសម្បទា១​ ​ភិក្ខុនី​ឲ្យ​លា​ ​(​មាតាបិតា​ ​និង​ស្វាមី​)​ ​ហើយ​ទើប​ឲ្យ​ឧបសម្បទា១​ ​ភិក្ខុនី​ឆ្កួត១​ ​ភិក្ខុនី​ជា​ខាងដើម​បញ្ញត្តិ១​។​

​កុមារី​ភូត​វគ្គ​ ​សិក្ខាបទ​ទី១១​


 [​៤៣៥​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​ព្រះពុទ្ធ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​គង់​ក្នុង​វត្ត​វេឡុ​វន​ ​ជា​កលន្ទក​និវាប​ស្ថាន​(​១​)​ ​ក្បែរ​ក្រុង​រាជគ្រឹះ​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ថុល្ល​នន្ទា​ភិក្ខុនី​ ​ឲ្យ​ប្រជុំ​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​គិតថា​ ​អញ​នឹង​ឲ្យ​ឧបសម្បទា​សិក្ខមានា​ដូច្នេះ​ ​ដល់​ឃើញ​ខាទនីយ​ភោជនីយាហារ​ច្រើន​ ​(​ក៏​ត្រឡប់​)​ ​និយាយ​ថា​ ​បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​ ​ខ្ញុំ​នឹង​មិនទាន់​ឲ្យ​ឧបសម្បទា​សិក្ខមានា​នៅឡើយ​ទេ
​(​១​)​ ​មាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ ​ក្នុង​សង្ឃាទិសេស​សិក្ខាបទ​ ​ទី៩​ ​នៃ​មហា​វិភង្គ​រួចហើយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣៧៧ | បន្ទាប់
ID: 636791337291548071
ទៅកាន់ទំព័រ៖