ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៥

ក្នុង​ទី​មាន​វត្ថុ​មាន​ពណ៌ខៀវ​ទេ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ការ​នេះ​ ​មិនមែន​នាំឲ្យ​ជ្រះថ្លា​ដល់​ពួក​ជន​ដែល​មិនទាន់​ជ្រះថ្លា​ទេ​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​ភិក្ខុនី​ ​ចូរ​សំដែង​ឡើង​នូវ​សិក្ខាបទ​នេះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​ចោល​ឯង​ ​ឬ​ឲ្យ​គេ​ចោល​ ​នូវ​ឧច្ចារៈ​ក្តី​ ​បស្សាវៈ​ក្តី​ ​សម្រាម​ក្តី​ ​របស់​ជា​សំណល់​ក្តី​ ​ក្នុង​ទី​មាន​វត្ថុ​មាន​ពណ៌ខៀវ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​
 [​១៧៩​]​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​បាន​អធិប្បាយ​ក្នុង​បារាជិក​កណ្ឌ​ទី១រួចហើយ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ឧច្ចារៈ​ ​បាន​ដល់​គូថ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​បស្សាវៈ​ ​បាន​ដល់​ទឹ​ក​មូត្ត​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​សម្រាម​ ​បាន​ដល់​កំទេច​កំ​ទី​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​របស់​សំណល់​ ​បាន​ដល់​កាក​អាមិស​ ​ឬ​ពួក​ឆ្អឹង​ ​ឬ​ទឹកដែល​សេសសល់​។​ ​ដែល​ហៅថា​វត្ថុ​មាន​ពណ៌ខៀវ​ ​គឺ​វត្ថុ​ណា​ជា​បុព្វ​ណ្ណ​ជាតិ​ ​ឬ​អបរណ្ណជាតិ​ ​ជាដំណាំ​ជា​គ្រឿង​ឧបភោគ​ ​និង​បរិភោគ​របស់​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ចោល​ឯង​ ​សេចក្តី​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ចោល​ដោយខ្លួនឯង​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ឲ្យ​គេ​ចោល​ ​សេចក្តី​ថា​ ​ភិក្ខុនី​បង្គាប់​អ្នកដទៃ​ឲ្យ​ចោល​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ភិក្ខុនី​បង្គាប់​តែម្តង​ ​អ្នកទទួល​បង្គាប់​ចោល​សូម្បី​ច្រើនដង​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៥ | បន្ទាប់
ID: 636791199539200764
ទៅកាន់ទំព័រ៖