ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៥

មនុស្ស​នោះ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​កម្រាល​សម្រាប់​ដេក​ ​ដោយហោចទៅ​ ​សូម្បីតែ​កម្រាល​ជា​វិការ​នៃ​ស្លឹកឈើ​ ​(​ក៏​ជា​កម្រាល​ដែរ​)​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ក្រាល​ឯង​ ​គឺ​ក្រាល​ដោយខ្លួនឯង​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ឲ្យ​គេ​ក្រាល​ ​គឺ​ឲ្យ​អ្នកដទៃ​ក្រាល​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​អង្គុយ​ ​សេចក្តី​ថា​ ​ភិក្ខុនី​អង្គុយ​លើ​កម្រាល​សម្រាប់​ដេក​នោះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ដេក​ ​គឺ​ភិក្ខុនី​ដេក​លើ​កម្រាល​សម្រាប់​ដេក​នោះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​
 [​២០៧​]​ ​ម្ចាស់ផ្ទះ​ដែល​ខ្លួន​មិនទាន់​បាន​ប្រាប់​ ​ភិក្ខុនី​សំគាល់​ថា​មិនទាន់​បាន​ប្រាប់​មែន​ ​ហើយ​ក្រាល​ឯង​ក្តី​ ​ឲ្យ​គេ​ក្រាល​ក្តី​នូវ​កម្រាល​សម្រាប់​ដេក​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្តី​ ​ដេក​ក្តី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​ម្ចាស់ផ្ទះ​ដែល​ខ្លួន​មិនទាន់​បាន​ប្រាប់​ ​តែ​ភិក្ខុនី​មាន​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ហើយ​ក្រាល​ឯង​ក្តី​ ​ឲ្យ​គេ​ក្រាល​ក្តី​ ​នូវ​កម្រាល​សម្រាប់​ដេក​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្តី​ ​ដេក​ក្តី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​ម្ចាស់ផ្ទះ​ដែល​ខ្លួន​មិនទាន់​បាន​ប្រាប់​ ​ភិក្ខុនី​សំគាល់​ថា​បាន​ប្រាប់​ទៅវិញ​ ​ហើយ​ក្រាល​ឯង​ក្តី​ ​ឲ្យ​គេ​ក្រាល​ក្តី​ ​នូវ​កម្រាល​សម្រាប់​ដេក​ ​ហើយ​អង្គុយ​ក្តី​ ​ដេក​ក្តី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បា​ចិ​ត្តិ​យ​។​ ​ម្ចាស់ផ្ទះ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រាប់​ ​ភិក្ខុនី​សំគាល់​ថា​មិនទាន់​បាន​ប្រាប់​ទៅវិញ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ម្ចាស់ផ្ទះ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រាប់​ ​ភិក្ខុនី​មាន​សេចក្តី​សង្ស័យ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ម្ចាស់ផ្ទះ​ដែល​ខ្លួន​ប្រាប់​ហើយ​ ​ភិក្ខុនី​សំគាល់​ថា​បាន​ប្រាប់​ហើយ​មែន​ ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៩ | បន្ទាប់
ID: 636791207759420934
ទៅកាន់ទំព័រ៖