ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៥

បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ ​ខ្ញុំ​ត្រូវអាបត្តិ​ដែល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​តិះដៀល​ហើយ​ ​មិនជា​ទី​សប្បាយ​ ​ឈ្មោះ​បាដិទេសនីយ​ ​ខ្ញុំ​សូម​សំដែង​ចំពោះ​នូវ​អាបត្តិ​នោះ​។​ ​
 [​៤៩១​]​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​មាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ក្នុង​សិក្ខាបទ​ទី១​ ​នៃ​បារាជិក​កណ្ឌ​រួចហើយ​។​ ​ភិក្ខុនី​ណា​វៀរ​ទឹកដោះជូរ​ ​បាន​សេចក្តី​សប្បាយ​ ​ភិក្ខុនី​នោះ​ឈ្មោះថា​ ​មិន​ឈឺ​។​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​វៀរ​ទឹកដោះជូរ​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​សប្បាយ​ ​ភិក្ខុនី​នោះ​ឈ្មោះថា​ឈឺ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ប្រេង​ ​គឺ​ប្រេង​គ្រាប់ល្ង​ ​ប្រេង​គ្រាប់​ស្ពៃ​ ​ប្រេង​គ្រាប់​ស្រគំ​ ​ប្រេង​គ្រាប់​ល្ហុងខ្ញែ​ ​ប្រេង​ដែល​ចំរាញ់​ពី​ខ្លាញ់​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ទឹកឃ្មុំ​ ​គឺ​ទឹក​ផ្អែម​ដែល​ឃ្មុំ​ធ្វើ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ស្ករអំពៅ​ ​គឺ​ស្ករ​កើត​ពី​អំពៅ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ត្រី​ ​គឺ​សំដៅយក​សត្វ​ទឹក​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​សាច់​ ​គឺ​សាច់​ពួក​សត្វ​ណា​គួរ​ ​(​សង្គ្រោះ​យក​)​ ​សាច់​ពួក​សត្វ​នោះ​ឯង​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ទឹកដោះស្រស់​ ​គឺ​ទឹកដោះស្រស់​របស់​គោ​ក្តី​ ​ទឹកដោះស្រស់​របស់​ពពែ​ក្តី​ ​ទឹកដោះស្រស់​របស់ក្រ​បី​ក្តី​ ​សាច់​របស់​ពួក​សត្វ​ណា​គួរ​ ​ទឹកដោះស្រស់​របស់​សត្វ​អម្បាល​នោះ​ក៏​គួរ​ដែរ​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ទឹកដោះជូរ​ ​គឺ​ទឹកដោះជូរ​របស់​សត្វ​អម្បាល​នោះ​ឯង​។​ ​ភិក្ខុនី​មិន​ឈឺ​ ​សូម​ប្រយោជន៍​ដើម្បី​ខ្លួន​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤១៣ | បន្ទាប់
ID: 636791354266376842
ទៅកាន់ទំព័រ៖