ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៥

អំពើ​នេះ​មិន​នាំឲ្យ​ជ្រះថ្លា​ដល់​ជន​ទាំងឡាយ​ដែល​មិនទាន់​ជ្រះថ្លា​ទេ​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​សំដែង​ឡើង​នូវ​សិក្ខាបទ​នេះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ដឹង​ថា​ស្រី​ជា​ចោរ​ដែលគេ​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ត្រូវ​សម្លាប់​ ​ហើយ​មិន​ប្រាប់​ស្តេច​ក្តី​ ​សង្ឃ​ក្តី​ ​គណៈ​ក្តី​ ​ប្រជុំជន​ក្តី​ ​សេនា​ក្តី​ ​ហើយ​បំបួស​ ​(​ស្រី​នោះ​)​ ​វៀរតែ​កប្ប​ ​(​គឺ​មាន​សំបុត្រ​ច្បាប់​)​ ​ភិក្ខុនី​នេះ​ក្តី​ ​ក៏​ត្រូវអាបត្តិ​សង្ឃាទិសេស​ ​ជា​បឋមា​បត្តិ​ក​ ​គួរ​បណ្តេញ​ចេញ​ចាក​សង្ឃ​។​ ​
 [​៣៦​]​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុនី​ណាមួយ​ ​មាន​សេចក្តី​ដូចគ្នានឹង​សិក្ខាបទ​ទី១នៃ​បារាជិក​កណ្ឌ​រួចហើយ​។​ ​ដែល​ឈ្មោះថា​ដឹង​ ​គឺ​ភិក្ខុនី​ដឹងខ្លួន​ឯង​ក្តី​ ​ជន​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ប្រាប់ភិក្ខុ​នី​នោះ​ក្តី​ ​ស្រីចោរ​នោះ​ប្រាប់​ក្តី​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ស្រីចោរ​ ​គឺ​ស្រី​ណា​មាន​ថេយ្យ​ចិត្ត​ ​លួច​យក​ទ្រព្យ​មា​នដ​ម្លៃ​ប្រាំ​មាសក​ក្តី​ ​លើស​ពី​ប្រាំ​មាសក​ក្តី​ ​ដែលគេ​មិនបាន​ឲ្យ​ ​ស្រី​នេះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ស្រីចោរ​។​ ​ស្រី​ដល់​នូវ​ទោស​ត្រូវ​សម្លាប់​ ​ព្រោះ​ធ្វើអំពើ​ឯណា​ ​អំពើ​នេះ​ឈ្មោះថា​ ​ទោស​ត្រូវ​សម្លាប់​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​គេ​ដឹង​ច្បាស់​ ​គឺ​ស្រី​ដែល​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ដទៃ​ដឹង​ថា​ ​ស្រី​នេះ​មានទោស​ត្រូវ​សម្លាប់​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​មិនបាន​ប្រាប់​ ​គឺ​មិនបាន​ជំរាប​។​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ស្តេច​ ​គឺ​ស្តេច​ត្រួតត្រា​ក្នុង​ទីណា​ ​ត្រូវ​ភិក្ខុនី​ថ្វាយ​ដំណឹង​ស្តេច​ ​(​ក្នុង​ទីនោះ​)​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤៤ | បន្ទាប់
ID: 636791006068384866
ទៅកាន់ទំព័រ៖