ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​ស្រូវ​ក្តី​ ​ប្រាក់​ក្តី​ ​មាស​ក្តី​ ​អ្នកផង​ ​ត្រូវ​ដឹង​បុរស​នោះ​ ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នក​ស្តុកស្តម្ភ​មែន​ ​ហើយ​និយាយ​ថា​ ​អ្នក​ស្តុកស្តម្ភ​ ​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​ទ្រព្យ​មែន​ ​និយាយ​ថា​ ​អ្នកមាន​ទ្រព្យ​ ​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​ភោគៈ​មែន​ ​និយាយ​ថា​ ​អ្នកមាន​ភោគៈ​។​ ​ដំណើរ​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ព្រោះថា​ ​កាលបើ​កិច្ច​ដែល​ខ្លួន​ត្រូវ​ធ្វើ​ ​ដោយ​ទ្រព្យ​ណាមួយ​ ​កើតឡើង​ហើយ​ ​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ក៏អាច​ប្រមូល​មក​នូវ​ទ្រព្យ​ក្តី​ ​ស្រូវ​ក្តី​ ​ប្រាក់​ក្តី​ ​មាស​ក្តី​ ​យ៉ាងណាមិញ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​កាល​ភិក្ខុ​និយាយ​អួត​ញាណ​វាទ​ ​និង​ភាវនា​វាទ​ថា​ ​ខ្ញុំ​ដឹង​ធម៌​នេះ​ ​ឃើញ​ធម៌​នេះ​ ​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​បាន​ចំរើន​កាយ​ ​បាន​ចំរើន​សីល​ ​បាន​ចំរើន​ចិត្ត​ ​បាន​ចំរើន​ប្រាជ្ញា​ហើយ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​បើជា​លោភៈ​ ​មិន​គ្រប​សង្កត់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ទោសៈ​ ​មោហៈ​ ​កោ​ធៈ​ ​ឧបនាហៈ​ ​មក្ខៈ​ ​ប​លា​សៈ​ ​មច្ឆរិយៈ​ ​ឥស្សា​ ​ដ៏​លាមក​ ​ឥច្ឆា​ ​ដ៏​លាមក​ ​មិន​គ្រប​សង្កត់​ទេ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​គប្បី​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​លោភៈ​ ​មិន​មានដល់​បុគ្គល​ដែល​ដឹង​ច្បាស់​ ​យ៉ាងណា​ ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ ​យ៉ាងនោះ​ដែរ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១០១ | បន្ទាប់
ID: 636855045023034826
ទៅកាន់ទំព័រ៖