ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ប៉ុនប៉ង​ផង​ ​សេចក្តី​ព្យាយាម​ផង​ ​ខ្មីឃ្មាត​ផង​ ​សេចក្តី​ប្រឹងប្រែង​ផង​ ​សេចក្តី​មិន​រួញរា​ផង​ ​សតិ​ផង​ ​សម្បជញ្ញៈ​ផង​ ​ឲ្យលើស​លុប​ ​ដើម្បី​លះបង់​នូវ​ពួក​អកុសលធម៌​ ​ដ៏​លាមក​ទាំងនោះ​ចេញ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដូចជា​សំពត់​ដែល​ភ្លើង​ឆេះ​ ​ឬ​ក្បាល​ដែល​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ​ ​បុគ្គល​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ប៉ុនប៉ង​ផង​ ​ព្យាយាម​ផង​ ​ខ្មីឃ្មាត​ផង​ ​ប្រឹងប្រែង​ផង​ ​សេចក្តី​មិន​រួញរា​ផង​ ​សតិ​ផង​ ​សម្បជញ្ញៈ​ផង​ ​ឲ្យលើស​លុប​ ​ដើម្បី​លត់​សំពត់​ ​ឬ​ក្បាល​នោះ​ឯង​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​គប្បី​ធ្វើ​នូវ​សេចក្តី​ប៉ុនប៉ង​ផង​ ​ព្យាយាម​ផង​ ​សេចក្តី​ខ្មីឃ្មាត​ផង​ ​ប្រឹងប្រែង​ផង​ ​សេចក្តី​មិន​រួញរា​ផង​ ​សតិ​ផង​ ​សម្បជញ្ញៈ​ផង​ ​ឲ្យលើស​លុប​ ​ដើម្បី​លះបង់​នូវ​ពួក​អកុសលធម៌​ដ៏​លាមក​ទាំងនោះ​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ភិក្ខុ​កាល​ពិចារណា​ ​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​អភិជ្ឈា​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​ព្យាបាទ​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​ប្រាសចាក​ថីនមិទ្ធៈ​ច្រើន​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២០២ | បន្ទាប់
ID: 636855084120441069
ទៅកាន់ទំព័រ៖