ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ច្រើន​ឬ​ហ្ន៎​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ច្រើន​ឬ​ហ្ន៎​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ភិក្ខុ​ពិចារណា​ ​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​អភិជ្ឈា​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​ព្យាបាទ​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​ត្រូវ​ថីនមិទ្ធៈ​គ្រប​សង្កត់​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​អណ្តែត​អណ្តូង​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​វិចិកិច្ឆា​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​ក្រោធ​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្តសៅហ្មង​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​កាយ​ក្រវល់ក្រវាយ​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​ខ្ជិលច្រអូស​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ច្រើន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​គួរ​ធ្វើ​សេចក្តី​ប៉ុនប៉ង​ផង​ ​ព្យាយាម​ផង​ ​សេចក្តី​ខ្មីឃ្មាត​ផង​ ​ប្រឹងប្រែង​ផង​ ​សេចក្តី​មិន​រួញរា​ផង​ ​សតិ​ផង​ ​សម្បជញ្ញៈ​ផង​ ​ឲ្យលើស​លុប​ ​ដើម្បី​លះបង់​នូវ​ពួក​អកុសលធម៌​ដ៏​លាមក​ទាំងនោះ​ចេញ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​ដូចជា​សំពត់​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ​ ​ឬ​ក្បាល​ដែល​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ​ ​បុគ្គល​គប្បី​ប្រញាប់​ធ្វើ​សេចក្តី​ប៉ុនប៉ង​ផង​ ​ព្យាយាម​ផង​ ​សេចក្តី​ខ្មីឃ្មាត​ផង​ ​ប្រឹងប្រែង​ផង​ ​សេចក្តី​មិន​រួញរា​ផង​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២១១ | បន្ទាប់
ID: 636855086213620793
ទៅកាន់ទំព័រ៖