ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

សតិ​ផង​ ​សម្បជញ្ញៈ​ផង​ ​ឲ្យលើស​លុប​ ​ដើម្បី​លត់​សំពត់​ ​ឬ​ក្បាល​នោះ​ឯង​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​គួរ​ប្រញាប់​ធ្វើ​សេចក្តី​ប៉ុនប៉ង​ផង​ ​ព្យាយាម​ផង​ ​សេចក្តី​ខ្មីឃ្មាត​ផង​ ​ប្រឹងប្រែង​ផង​ ​សេចក្តី​មិន​រួញរា​ផង​ ​សតិ​ផង​ ​សម្បជញ្ញៈ​ផង​ ​ឲ្យលើស​លុប​ ​ដើម្បី​លះបង់​នូវ​ពួក​អកុសលធម៌​ដ៏​លាមក​ ​ទាំងនោះ​ចេញ​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ភិក្ខុ​ពិចារណា​ ​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​អភិជ្ឈា​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​ព្យាបាទ​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​ប្រាសចាក​ថីនមិទ្ធៈ​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​អណ្តែត​អណ្តូង​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​ឆ្លង​ចាក​វិចិកិច្ឆា​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​ក្រោធ​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​មិន​សៅហ្មង​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​កាយ​មិន​ក្រវល់ក្រវាយ​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ព្យាយាម​ ​ប្រារព្ធ​ច្រើន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នកមាន​ចិត្ត​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ច្រើន​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​គប្បី​តាំងនៅ​ក្នុង​កុសលធម៌​ទាំងនោះ​ ​ហើយ​គួរ​ធ្វើ​ព្យាយាម​ ​ដើម្បីឲ្យ​អស់​ទៅ​នៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​តទៅ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២១២ | បន្ទាប់
ID: 636855086396891275
ទៅកាន់ទំព័រ៖