ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ពោល​នូវ​ជនបទ​ ​ឬប្រទេស​ដោយ​ចំណែក​ពីរ​ប្រការ​ ​គឺ​គួរ​សេព​ ​១​ ​មិន​គួរ​សេព​ ​១​ ​ពាក្យ​ណា​ដែល​តថាគត​ពោល​ហើយ​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ពោល​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យហេតុ​នេះឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ពោល​នូវ​បុគ្គល​ដោយ​ចំណែក​ពីរ​ ​គឺ​គួរ​សេព​ ​១​ ​មិន​គួរ​សេព​ ​១​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ពោល​ហើយ​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ ​ពាក្យ​ដែល​តថាគត​ពោល​ហើយ​នុ៎ះ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យហេតុ​ដូចម្តេច​។​ ​បណ្តា​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ដឹង​នូវ​បុគ្គល​ណា​ថា​ ​កាលបើ​អាត្មាអញ​សេព​ ​បុគ្គល​នេះឯង​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ចំរើន​ឡើង​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​តែង​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​បុគ្គល​បែបនេះ​ ​ភិក្ខុ​មិន​គួរ​សេព​។​ ​បណ្តា​បុគ្គល​ទាំងនោះ​ ​ភិក្ខុ​គប្បី​ដឹង​នូវ​បុគ្គល​ណា​ថា​ ​កាលបើ​អាត្មាអញ​ ​សេព​បុគ្គល​នេះឯង​ ​អកុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​សាបសូន្យ​ទៅ​ ​កុសលធម៌​ទាំងឡាយ​ ​តែង​ចំរើន​ឡើង​ ​បុគ្គល​បែបនេះ​ ​ភិក្ខុ​គួរ​សេព​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​ពោល​នូវ​បុគ្គល​ដោយ​ចំណែក​ពីរ​ ​គឺ​គួរ​សេព​ ​១​ ​មិន​គួរ​សេព​ ​១​ ​ពាក្យ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​ពោល​ហើយ​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​តថាគត​ពោល​ហើយ​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យហេតុ​នេះឯង​។​
 [​៥៥​]​ ​ក្នុង​ទីនោះ​ ​ព្រះ​សារីបុត្ត​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ហៅ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​។
ថយ | ទំព័រទី ២២១ | បន្ទាប់
ID: 636855088226255909
ទៅកាន់ទំព័រ៖