ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​ជា​អ្នក​ប្រាថ្នា​លាមក​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​លូតលាស់​ធំ​ទូលាយ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​មិនមែន​ជា​ឋានៈ​ទេ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​ជា​មិច្ឆាទិដ្ឋិ​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​លូតលាស់​ ​ធំ​ទូលាយ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​មិនមែន​ជា​ឋានៈ​ទេ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ទាំង​ ​១០​ ​ប្រការ​នេះ​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​លូតលាស់​ ​ធំ​ទូលាយ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​មិនមែន​ជា​ឋានៈ​ទេ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​ជា​អ្នកមាន​សទ្ធា​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​លូតលាស់​ធំ​ទូលាយ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​ទើប​ជា​ឋានៈ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​ជា​អ្នកមានសីល​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​លូតលាស់​ធំ​ទូលាយ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​ទើប​ជា​ឋានៈ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​ជា​អ្នកចេះដឹង​ ​អ្នក​ទ្រទ្រង់​ព្រះ​សូត្រ​ ​នឹង​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​ ​លូតលាស់​ ​ធំ​ទូលាយ​ ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ ​ដូច្នេះ​នុ៎ះ​ ​ទើប​ជា​ឋានៈ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣៣២ | បន្ទាប់
ID: 636855441162852727
ទៅកាន់ទំព័រ៖